تفاوت بین will و would

 بررسی کامل تفاوت بین will و would

افعال کمکی «Will» و «Would» در زبان انگلیسی، به دلیل شباهت‌های ظاهری‌شان، اغلب موجب سردرگمی زبان‌آموزان می‌شوند. درک صحیح تفاوت‌های این دو فعل برای تسلط بر مکالمات روزمره و نوشتاری انگلیسی بسیار مهم است. Will به طور معمول برای بیان قطعیت و تصمیمات آنی استفاده می‌شود، در حالی که Would در موقعیت‌های فرضی و درخواست‌های مودبانه کاربرد دارد.

این مقاله به شما کمک می‌کند تا به طور کامل به تفاوت‌ها و کاربردهای این دو فعل مسلط شوید. هر دو فعل «Will» و «Would» از جمله افعال کمکی وجهی (Modal Auxiliary Verbs) در زبان انگلیسی هستند. Would در واقع شکل گذشته Will است و زمانی که نیاز به اشاره به آینده‌ای در گذشته داریم، از Would استفاده می‌شود؛ به عنوان مثال، اگر Will به زمان آینده اشاره دارد، Would برای بیان آینده در گذشته به کار می‌رود.

تفاوت بین will و would

تفاوت بین Will و Would در زبان انگلیسی یکی از مهم‌ترین مباحثی است که درک آن برای زبان‌آموزان حیاتی است. این دو فعل کمکی، هرچند در نگاه اول مشابه به نظر می‌رسند، کاربردهای متفاوتی دارند و در موقعیت‌های مختلف به کار می‌روند. در ادامه، به تفصیل تفاوت‌های Will و Would را بررسی می‌کنیم:

1. تفاوت در اشاره به زمان:

• Will به زمان آینده اشاره دارد، در حالی که Would برای بیان آینده در گذشته استفاده می‌شود.
• مثال:
  • I will call you.
    (من باهات تماس می‌گیرم.)
  • He said he would call me.
    (او گفت که با من تماس می‌گیرد.)

2. تفاوت در پیش‌بینی:

• Will برای پیش‌بینی رویدادهای آینده استفاده می‌شود، اما Would برای بیان پیش‌بینی یا تصوری که در گذشته داشتیم به کار می‌رود.
• مثال:
  • I think it will rain.
    (فکر می‌کنم باران ببارد.)
  • I thought it would rain.
    (فکر می‌کردم باران ببارد.)

3. تمایل به انجام کاری:

• Will تمایل به انجام کاری در زمان حال را نشان می‌دهد، در حالی که Would به تمایلات در گذشته اشاره دارد.
• مثال:
  • I will try my best to help.
    (تمام تلاشم را می‌کنم که کمک کنم.)
  • I would try my best to help.
    (تمام تلاشم را می‌کردم که کمک کنم.)

4. قول دادن:

• Will برای قول‌های مربوط به زمان حال یا آینده به کار می‌رود، اما Would به قول‌های گذشته اشاره دارد.
• مثال:
  • I will never leave you.
    (من هرگز تو را ترک نمی‌کنم.)
  • You said you would never leave me.
    (تو گفتی که هرگز ترکم نمی‌کنی.)

5. بیان درخواست:

• هر دو Will و Would برای درخواست‌ها استفاده می‌شوند، اما Would مودبانه‌تر است.
• مثال:
  • Will you close the window?
    (پنجره را می‌بندی؟)
  • Would you close the window?
    (ممکن است پنجره را ببندی؟)

6. نتیجه در جملات شرطی:

• Will در جملات شرطی نوع اول به کار می‌رود، در حالی که Would برای جملات شرطی نوع دوم و سوم استفاده می‌شود.
• مثال:
  • If I have free time, I will go to the movies.
    (اگر زمان آزاد داشته باشم، به سینما خواهم رفت.) – شرطی نوع اول
  • If I had free time, I would go to the movies.
    (اگر زمان آزاد داشتم، به سینما می‌رفتم.) – شرطی نوع دوم
  • If I hadn’t gotten sick, I would have gone to the movies.
    (اگر مریض نشده بودم، به سینما رفته بودم.) – شرطی نوع سوم

7. تصمیمات لحظه‌ای:

• Will برای تصمیماتی که لحظه‌ای گرفته می‌شوند، بدون برنامه‌ریزی قبلی استفاده می‌شود.
• مثال:
  • The traffic is terrible! I’ll take the back road instead.
    (ترافیک خیلی بد است! از جاده پشتی می‌روم.)

8. عادات گذشته:

• Would برای اشاره به عادت‌هایی که در گذشته داشتیم به کار می‌رود.
• مثال:
  • I would visit my grandmother on weekends.
    (آخر هفته‌ها به دیدن مادربزرگم می‌رفتم.)

این تفاوت‌ها باعث می‌شود که کاربرد صحیح Will و Would به تسلط بیشتر در زبان انگلیسی کمک کند و ارتباطات شما را دقیق‌تر و مودبانه‌تر نماید.

تفاوت بین “will” و “would” در جملات شرطی

تفاوت بین “will” و “would” در جملات شرطی یکی از مباحث کلیدی در یادگیری زبان انگلیسی است. جملات شرطی برای صحبت در مورد احتمالات و نتایج مختلف استفاده می‌شوند. اما تفاوت میان استفاده از “will” و “would” می‌تواند پیچیدگی‌هایی ایجاد کند. در اینجا توضیح داده می‌شود که چطور و چه زمانی از هر کدام استفاده کنیم.

استفاده از “will” در جملات شرطی:

وقتی از will در جملات شرطی استفاده می‌کنیم، معمولاً درباره‌ی احتمالات واقعی در آینده صحبت می‌کنیم. برای این نوع شرطی‌ها، فعل بعد از if باید در زمان حال باشد. این جملات نشان‌دهنده شرایطی است که احتمال رخداد آن‌ها وجود دارد.

• مثال‌ها:
  • We will stop by the coffee shop if we have time.
    (اگر وقت داشته باشیم، در کافی‌شاپ توقف خواهیم کرد.)
  • I will be surprised if he shows up at all.
    (اگر اصلاً پیدایش بشود، تعجب خواهم کرد.)
  • If I win the money, I’ll give it to charity.
    (اگر این پول را ببرم، آن را به خیریه خواهم داد.)

استفاده از “would” در جملات شرطی:

از would برای بیان موقعیت‌های فرضی یا شرایطی که احتمال وقوع آن‌ها کم است، استفاده می‌شود. این جملات به رویدادهایی اشاره دارند که واقعی نیستند و بیشتر در تصور یا فرض گوینده قرار دارند.

• نکته مهم: وقتی از would در جملات شرطی استفاده می‌کنیم، فعل بعد از if باید در زمان گذشته باشد.
• مثال‌ها:
  • If we broke up, I would be devastated.
    (اگر از هم جدا می‌شدیم، ویران می‌شدم.)
    (نشان‌دهنده‌ی یک موقعیت فرضی است که احتمال وقوع آن بسیار کم است.)
  • She would be mad if we didn’t show up on time.
    (اگر به موقع حاضر نمی‌شدیم، عصبانی می‌شد.)

تفاوت‌های کلیدی:

• واقعی vs. فرضی:
  • Will برای موقعیت‌های واقعی یا احتمالی به کار می‌رود:
    • If we break up, I will be devastated.
      (اگر از هم جدا شویم، ویران خواهم شد.)
  • Would برای موقعیت‌های فرضی یا غیرممکن به کار می‌رود:
    • If we broke up, I would be devastated.
      (اگر از هم جدا می‌شدیم، ویران می‌شدم.)

در جملات شرطی زبان انگلیسی، تفاوت بین “Will” و “Would” به نوع جمله شرطی و میزان احتمال وقوع شرط و نتیجه مربوط می‌شود. این جملات به چهار نوع تقسیم می‌شوند: شرطی نوع صفر، اول، دوم و سوم. در ادامه، به نحوه استفاده از “Will” و “Would” در جملات شرطی می‌پردازیم:

Will در جملات شرطی نوع اول (First Conditional):

در جملات شرطی نوع اول، از “Will” برای بیان نتیجه‌ای محتمل در آینده استفاده می‌شود. این جملات درباره شرایطی صحبت می‌کنند که امکان وقوع آن‌ها وجود دارد و نتیجه آن‌ها در آینده اتفاق خواهد افتاد.

ساختار:

• If Clause: زمان حال ساده (Simple Present)
• Main Clause: Will + شکل ساده فعل (Base Form of the Verb)

مثال:

• If I see her, I will tell her you called.
  (اگر او را ببینم، به او می‌گویم که زنگ زدی.)

در این جمله، شرط دیدن فرد در آینده ممکن است اتفاق بیفتد و نتیجه آن هم گفتن پیام است که با “Will” نشان داده شده.

Would در جملات شرطی نوع دوم (Second Conditional):

در جملات شرطی نوع دوم، از “Would” برای بیان نتیجه‌ای غیرمحتمل یا فرضی در زمان حال یا آینده استفاده می‌شود. این جملات به شرایط فرضی اشاره می‌کنند که احتمال وقوع آن‌ها بسیار کم است یا غیرممکن است.

ساختار:

• If Clause: زمان گذشته ساده (Simple Past)
• Main Clause: Would + شکل ساده فعل (Base Form of the Verb)

مثال:

• If I was a millionaire, I would travel around the world.
  (اگر میلیونر بودم، به دور دنیا سفر می‌کردم.)

در این جمله، شرط غیرواقعی است (فرد میلیونر نیست) و نتیجه‌ای فرضی در آینده با “Would” بیان می‌شود.

Would در جملات شرطی نوع سوم (Third Conditional):

در جملات شرطی نوع سوم، از “Would” برای بیان نتیجه‌ای فرضی در گذشته استفاده می‌شود. این جملات به شرایطی اشاره می‌کنند که در گذشته رخ نداده‌اند و نتایجی که اگر آن شرط رخ داده بود، می‌توانست اتفاق بیفتد.

ساختار:

• If Clause: زمان گذشته کامل (Past Perfect)
• Main Clause: Would + قسمت سوم فعل (Past Participle)

مثال:

• If I had won the lottery, I would have bought a car.
  (اگر در لاتاری برنده شده بودم، ماشین می‌خریدم.)

در این جمله، شرط در گذشته به وقوع نپیوسته است (فرد در لاتاری برنده نشده) و نتیجه فرضی آن با “Would have” بیان می‌شود.

---

بیشتر بخوانید :

بهترین سایت و هوش مصنوعی تصحیح گرامر انگلیسی رایگان

آشنایی با هفت زبان اصلی دنیا

بهترین اساتید آیلتس در ایران

دانلود کتاب های Official IELTS Practice Materials

آموزش جامع گرامر حال کامل – Present Perfect

افعال در زبان انگلیسی

بهترین روش آموزش آیلتس ،روش‌های تضمینی برای موفقیت در امتحان آیلتس

تفاوت بین Which و That و گرامر which و That

کلاس حضوری آیلتس در تهران

---

استفاده از “would” در توصیه‌ها:

وقتی به کسی توصیه‌ای می‌کنیم یا نظر خود را به اشتراک می‌گذاریم، از would استفاده می‌کنیم، چون خود را فرضاً جای او قرار می‌دهیم.

• مثال‌ها:
  • If I were you, I would cancel the meeting.
    (اگر جای تو بودم، جلسه را لغو می‌کردم.)
  • If you lived here, you would have to walk to work.
    (اگر اینجا زندگی می‌کردی، باید پیاده تا محل کار می‌رفتی.)

در استفاده از “will” و “would” در جملات شرطی، “will” برای احتمالات واقعی آینده و “would” برای موقعیت‌های فرضی یا غیرواقعی به کار می‌روند.

تفاوت Will و Would در جملات شرطی:

• “Will” در جملات شرطی نوع اول برای بیان نتایج محتمل در آینده استفاده می‌شود.
• “Would” در جملات شرطی نوع دوم برای نتایج فرضی یا غیرمحتمل در زمان حال یا آینده به‌کار می‌رود.
• “Would” در جملات شرطی نوع سوم برای نتایج فرضی در گذشته که رخ نداده‌اند استفاده می‌شود.

تفاوت بین “will” و “would” هنگام درخواست

هنگام درخواست از “will” و “would” می‌توان استفاده کرد، اما تفاوت در میزان مودبانه بودن درخواست وجود دارد. “Would” نسبت به “will” مؤدبانه‌تر است و این تفاوت در بسیاری از مکالمات غیررسمی و رسمی به چشم می‌خورد.

نمونه‌های کاربردی:

• مودبانه‌تر:
  • ?Would you hand me a soda
    (آیا به من نوشابه می‌دهید؟)
    این جمله بسیار مودبانه و با لحنی رسمی‌تر است.
• غیررسمی‌تر:
  • ?Will you hand me a soda
    (آیا به من نوشابه می‌دهید؟)
    این جمله کمتر رسمی است و در مکالمات غیررسمی با دوستان استفاده می‌شود.

استفاده از “Will” برای درخواست کردن:

“Will” معمولاً در موقعیت‌های غیررسمی یا زمانی که رابطه نزدیکی با طرف مقابل داریم، به کار می‌رود. استفاده از “Will” می‌تواند مستقیم‌تر و کمتر مودبانه به نظر برسد، مگر این‌که از کلمه “please” استفاده شود تا درخواست مودبانه‌تر شود.

مثال‌ها:

• Will you marry me?
  (با من ازدواج می‌کنی؟)
• Will you join me for lunch?
  (برای ناهار به من ملحق می‌شوی؟)
• Will you carry this bag for me?
  (این کیف را برایم می‌آوری؟)

استفاده از “Would” برای درخواست مودبانه:

“Would” برای درخواست‌های مودبانه‌تر استفاده می‌شود، به ویژه در موقعیت‌های رسمی یا زمانی که می‌خواهیم احترام بیشتری نشان دهیم. استفاده از “Would” نشان‌دهنده توجه بیشتر به احساسات طرف مقابل است و لحن درخواست را نرم‌تر و محترمانه‌تر می‌کند.

مثال‌ها:

• Would you give me a copy of that?
  (یک رونوشت از آن به من می‌دهی؟)
• Would you please be quiet?
  (می‌شود لطفاً سکوت کنید؟)
• Would you carry this bag for me?
  (می‌شود لطفاً این کیف را برایم بیاوری؟)

نکته کلیدی:

برای مودبانه‌تر کردن درخواست‌ها، بهتر است از “would” استفاده کنید. اما اگر خواستید از “will” استفاده کنید، می‌توانید کلمه “please” را اضافه کنید تا لحن درخواست شما نرم‌تر و مودبانه‌تر به نظر برسد.

• “Will” در درخواست‌ها معمولاً کمتر مودبانه به نظر می‌رسد و بهتر است در موقعیت‌های غیررسمی به کار رود.
• برای مودبانه‌تر کردن درخواست با “Will”، اضافه کردن کلمه “please” توصیه می‌شود:
  • Will you please carry this bag for me?
    (رسمی و مؤدبانه‌تر: لطفاً این کیف را برایم می‌آوری؟)
• “Would” برای درخواست‌های مودبانه‌تر و رسمی استفاده می‌شود و بهترین انتخاب برای موقعیت‌های رسمی یا وقتی که می‌خواهیم درخواست خود را با احترام بیشتری مطرح کنیم.

ساختارهای رایج درخواست:

1. “Would you mind”
   این ساختار برای بیان درخواست به شکلی بسیار مودبانه به کار می‌رود و معمولاً با فعل ing استفاده می‌شود.
   • ?Would you mind getting some drink on your way home
     (آیا برایتان مشکلی ندارد که در راه خانه مقداری نوشیدنی بگیرید؟)
2. “Would + like”
   این ساختار برای بیان درخواست یا ابراز علاقه‌مندی به چیزی استفاده می‌شود.
   • I would like the roast chicken, please.
     (مرغ سوخاری را می‌خواهم، لطفاً.)
3. “Would + rather”
   برای بیان ترجیح یا تمایل به انجام ندادن یا انجام دادن چیزی.
   • He would rather not eat out tonight.
     (او ترجیح می‌دهد امشب بیرون غذا نخورد.)

درخواست با “would” مؤدبانه‌تر از “will” است و برای موقعیت‌های رسمی‌تر بهتر است از “would” استفاده شود. در موارد غیررسمی نیز می‌توان از “will” استفاده کرد و با افزودن “please” درخواست را مودبانه‌تر کرد.

تفاوت بین “will” و “would” هنگام ارائه پیشنهاد

از هر دو “will” و “would” می‌توان برای ارائه چیزهایی به دیگران استفاده کرد و از نظر میزان ادب تفاوت خاصی بین آنها وجود ندارد. هر دو ساختار مودبانه هستند و در بیشتر مواقع به عنوان پیشنهادهای محترمانه پذیرفته می‌شوند. اما برخی ساختارها مختص به هر یک از این دو فعل هستند و در موقعیت‌های خاص از یکی استفاده می‌شود.

ساختارهای رایج برای ارائه پیشنهاد:

1. ساختار با “will” یا “would”
   • Will you have…?
     • این ساختار برای ارائه چیزی به دیگران به کار می‌رود و در موقعیت‌های رسمی و دوستانه می‌تواند استفاده شود.
     مثال:
     • ?Will you have some more coffee
       (آیا قهوه بیشتری میل دارید؟)
     • Would you have some more coffee?
       (آیا قهوه بیشتری میل دارید؟)
2. ساختار با “would you like”:
   • این ساختار یکی از رایج‌ترین و مودبانه‌ترین روش‌ها برای ارائه پیشنهاد است و بیشتر در مکالمات رسمی به کار می‌رود.مثال:
     • ?Would you like another cocktail
       (آیا کوکتل دیگری می‌خواهید؟)
     از طرفی، ساختار “will you like” کمتر رایج است و معمولاً در موقعیت‌های خاص استفاده می‌شود.مثال:
     • Will you like another cocktail?
       (آیا کوکتل دیگری میل دارید؟)

مثال‌ها:

• I will clean the kitchen after dinner.
  (بعد از شام من آشپزخانه را تمیز می‌کنم.)
• I will help you with your homework.
  (در تکالیفت کمکت می‌کنم.)

در این مثال‌ها، گوینده به‌طور قطعی و با اراده شخصی خود اعلام می‌کند که قصد دارد در آینده نزدیک کاری را انجام دهد.

استفاده از “Would” برای بیان تمایل یا پیشنهاد در گذشته یا برای موقعیت‌های فرضی:

• “Would” اغلب برای اشاره به تمایل در گذشته یا پیشنهاد در شرایط فرضی استفاده می‌شود. در این موارد، تمایل به انجام کاری در گذشته بوده یا در موقعیت‌هایی به‌کار می‌رود که انجام آن فرضی است.

مثال‌ها:

• I would do anything to make her happy.
  (هر کاری می‌کردم تا خوشحالش کنم.)
• I would help you if I had time.
  (اگر وقت داشتم، به تو کمک می‌کردم.)

در این مثال‌ها، “would” نشان‌دهنده تمایل در گذشته یا تمایل فرضی است که ممکن است به دلایلی انجام نشده باشد.

تفاوت در بیان عدم تمایل (will not / would not):

• “Will not” (یا “won’t”) برای نشان دادن عدم تمایل به انجام کاری در آینده.
• “Would not” (یا “wouldn’t”) برای بیان عدم تمایل به انجام کاری در گذشته یا در شرایط فرضی.

مثال‌ها:

• I will never do such a thing.
  (من هرگز چنین کاری نخواهم کرد.)
• Dad would not lend me the car, so I had to take the bus.
  (پدر حاضر نشد ماشین را به من بدهد، بنابراین مجبور شدم اتوبوس سوار شوم.)

نکته کلیدی:

• “Would you like” بسیار رایج‌تر و رسمی‌تر است و برای پیشنهادهای مودبانه به کار می‌رود.
• “Will you have” بیشتر در مکالمات روزمره و دوستانه به کار می‌رود، اما همچنان مودبانه تلقی می‌شود.

هر دو “will” و “would” برای ارائه پیشنهاد مودبانه هستند، اما “would” در ساختارهایی مانند “would you like” کمی رسمی‌تر و رایج‌تر است. استفاده از هر یک از این دو فعل بستگی به سبک مکالمه و موقعیت دارد، ولی در نهایت هر دو مؤدبانه به حساب می‌آیند.

تفاوت “Will” و “Would” برای پیش‌بینی

در زبان انگلیسی، از “Will” و “Would” هر دو برای بیان پیش‌بینی‌ها استفاده می‌شود، اما هر یک در موقعیت‌های زمانی متفاوتی کاربرد دارند.

“Will” برای پیش‌بینی آینده:

“Will” زمانی استفاده می‌شود که در مورد پیش‌بینی‌های آینده صحبت می‌کنیم. این پیش‌بینی‌ها می‌تواند مبتنی بر نظر شخصی، شواهد موجود، یا اطلاعات علمی باشد.

مثال‌ها:

• Everything will be fine.
  (همه چیز روبه‌راه خواهد شد.)
• Tomorrow will rain.
  (فردا باران می‌بارد.)
• Who do you think will win?
  (فکر می‌کنی چه کسی برنده می‌شود؟)

در این جملات، پیش‌بینی مستقیم در مورد آینده‌ای است که هنوز اتفاق نیفتاده و گوینده انتظار دارد که در آینده به وقوع بپیوندد.

“Would” برای پیش‌بینی گذشته:

“Would” زمانی به کار می‌رود که بخواهیم در مورد پیش‌بینی یا انتظاری که در گذشته نسبت به آینده داشته‌ایم صحبت کنیم. این انتظارات معمولاً به وقوع نپیوسته‌اند یا در مورد آینده‌ای فرضی هستند.

مثال:

• I thought you would help me but you didn’t!
  (فکر می‌کردم کمکم کنی، اما نکردی!)

در این مثال، پیش‌بینی یا انتظار در گذشته بوده است، اما آنچه گوینده انتظار داشته، اتفاق نیفتاده است. “Would” در اینجا برای اشاره به گذشته‌ای که انتظاری در آن وجود داشته، به کار می‌رود.

• “Will” برای پیش‌بینی‌های واقعی در آینده استفاده می‌شود.
• “Would” برای پیش‌بینی‌هایی به کار می‌رود که در گذشته در مورد آینده صورت گرفته و معمولاً به وقوع نپیوسته‌اند.

تفاوت “Will” و “Would” برای قول دادن

“Will” و “Would” هر دو در زبان انگلیسی در موقعیت‌های مختلف برای اشاره به قول دادن به کار می‌روند، اما کاربرد آن‌ها بستگی به زمان و شرایط دارد.

“Will” برای قول دادن در آینده:

از “Will” برای بیان قول‌ها و وعده‌هایی استفاده می‌شود که گوینده قصد دارد در آینده آن‌ها را انجام دهد. این یک تعهد قطعی است که معمولاً به انجام کاری در آینده مربوط می‌شود.

مثال‌ها:

• I will always be there for you.
  (من همیشه کنارت خواهم بود.)
• I’ll call you back as soon as possible.
  (در اولین فرصت با شما تماس می‌گیرم.)

در این جملات، “Will” نشان‌دهنده یک قول محکم و تعهد به انجام کاری در آینده است.

“Would” برای قول‌های گذشته:

“Would” معمولاً برای قول دادن استفاده نمی‌شود، اما در مواقعی که به قول‌ها و وعده‌های گذشته‌ای اشاره می‌شود که غالباً به آن‌ها عمل نشده است، به کار می‌رود. این به معنای قول یا انتظاری است که در گذشته مطرح شده ولی ممکن است محقق نشده باشد.

مثال:

• He promised he would never leave me.
  (او به من قول داد که هرگز ترکم نمی‌کند.)

در این مثال، “Would” به قولی اشاره دارد که در گذشته داده شده است، اما احتمالاً به آن عمل نشده است یا هنوز محقق نشده است.

• “Will” برای قول دادن به انجام کاری در آینده استفاده می‌شود.
• “Would” برای اشاره به قول‌ها و وعده‌های گذشته به کار می‌رود، به‌ویژه زمانی که آن قول‌ها به نتیجه نرسیده‌اند.

Will و Would در نقل قول غیر مستقیم

در استفاده از نقل قول غیر مستقیم (reported speech)، تغییرات در زمان‌ها و ساختارها مهم است تا معنا به درستی منتقل شود. “Will” و “Would” به طور خاص در این زمینه نقش مهمی دارند. در ادامه نحوه استفاده از این دو فعل در نقل قول غیر مستقیم را به تفصیل بررسی می‌کنیم:

قوانین تغییر “Will” به “Would”

1. قانون کلی:وقتی که در نقل قول مستقیم (direct speech) از “will” استفاده می‌شود، در نقل قول غیر مستقیم (reported speech) معمولاً باید آن را به “would” تغییر داد. این تغییر به دلیل جابه‌جایی زمانی است که در گزارش گفته‌های دیگران به وجود می‌آید.مثال‌ها:
   • نقل قول مستقیم:
     • “I will take care of it,” said Mark.
     • (مارک گفت: «من به این مساله رسیدگی خواهم کرد.»)
   • نقل قول غیر مستقیم:
     • Mark said he would take care of it.
     • (مارک گفت که به این مساله رسیدگی خواهد کرد.)
   • نقل قول مستقیم:
     • “Ana will meet us at the university,” said Margaret.
     • (مارگارت گفت: «آنا ما را در دانشگاه ملاقات خواهد کرد.»)
   • نقل قول غیر مستقیم:
     • Margaret said Ana would meet us at the university.
     • (مارگارت گفت که آنا در دانشگاه با ما ملاقات خواهد کرد.)
   • نقل قول مستقیم:
     • “I will never eat meat again!” he said.
     • (او گفت: «دیگر هرگز گوشت نخواهم خورد!»)
   • نقل قول غیر مستقیم:
     • He said he would never eat meat again.
     • (او گفت که دیگر گوشت نخواهد خورد.)

استثناها

گاهی اوقات، به ویژه بعد از زمان‌های حال کامل (present perfect) یا برای رویدادهایی که در آینده نزدیک اتفاق می‌افتند، از “will” در نقل قول غیر مستقیم استفاده می‌شود.

مثال‌ها:

• نقل قول مستقیم:
  • “We will visit you soon,” Grandma and Grandpa said.
  • (مادربزرگ و پدربزرگ گفتند: «به زودی به دیدن شما خواهیم آمد.»)
• نقل قول غیر مستقیم:
  • Grandma and Grandpa have said they will visit you soon.
  • (مادربزرگ و پدربزرگ گفته‌اند که به زودی به دیدن ما خواهند آمد.)
• نقل قول مستقیم:
  • “I will come to the party,” my neighbor said.
  • (همسایه‌ام گفت: «به مهمانی خواهم آمد.»)
• نقل قول غیر مستقیم:
  • My neighbor has said she will come to the party.
  • (همسایه‌ام گفته است که به مهمانی خواهد آمد.)

خلاصه:

• “Will” در نقل قول مستقیم برای بیان آینده استفاده می‌شود.
• در نقل قول غیر مستقیم، معمولاً “will” به “would” تغییر می‌یابد تا زمان به درستی منتقل شود.
• در مواردی که از زمان‌های حال کامل استفاده شده باشد یا برای رویدادهای نزدیک به آینده، “will” در نقل قول غیر مستقیم ممکن است حفظ شود.

---

نمونه سوالات بخش های آزمون آیلتس :

نمونه سوالات بخش ریدینگ آیلتس

دانلود نمونه سوالات لیسنینگ آیلتس 2024 آکادمیک و جنرال

نمونه سوالات اسپیکینگ آیلتس با جواب

نمونه سوالات رایتینگ آیلتس

---

استفاده از “Will” برای بیان تصمیمات لحظه‌ای

در زبان انگلیسی، وقتی که تصمیمی فوری و در لحظه می‌گیریم، معمولاً از “will” استفاده می‌کنیم. این کاربرد نشان‌دهنده‌ی انتخابی است که در همان لحظه و بدون برنامه‌ریزی قبلی اتخاذ می‌شود. در این حالت، غالباً از شکل مخفف “I’ll” استفاده می‌شود و معمولاً عبارت “I think” قبل از آن می‌آید تا نشان دهد که این تصمیم به صورت غیرقطعی و در لحظه گرفته شده است.

نحوه استفاده:

1. عبارت “I think” قبل از “will”:
   • برای نشان دادن اینکه تصمیم به صورت آنی و بدون برنامه‌ریزی قبلی گرفته شده است، می‌توان از عبارت “I think” قبل از “will” استفاده کرد.
   مثال‌ها:
   • When I go and see Marie, I think I’ll take her some flowers.
     • (وقتی به دیدن ماری بروم، فکر می‌کنم برایش تعدادی گل ببرم.)
   • Wow! Look at that pink dress! I’ll buy it.
     • (وای! آن پیراهن صورتی را نگاه کن! آن را می‌خرم.)
2. در درخواست‌ها و پیشنهادات:
   • برای بیان تصمیمات فوری و درخواست‌ها، از “I’ll” استفاده می‌شود.
   مثال‌ها:
   • A: Does anyone want a drink?
     • B: I’ll have orange juice, please.
       • (A: کسی نوشیدنی میل دارد؟
       • B: من آب‌پرتقال می‌خواستم لطفاً.)
   • A: Someone’s ringing the doorbell.
     • B: I’ll answer it.
       • (A: کسی زنگ در را می‌زند.)
       • B: من جواب می‌دهم.)

• “Will” به ویژه در فرم مخفف “I’ll” برای بیان تصمیماتی که به صورت آنی و در لحظه گرفته می‌شوند استفاده می‌شود.
• استفاده از “I think” قبل از “I’ll” به معنی این است که تصمیم به صورت غیرقطعی و بدون برنامه‌ریزی قبلی گرفته شده است.

این نحوه استفاده از “will” به شما کمک می‌کند تا در موقعیت‌های مختلف به وضوح تصمیمات فوری خود را بیان کنید.

استفاده از “Would” برای اشاره به عادات گذشته

در زبان انگلیسی، “would” یکی از روش‌های معمول برای اشاره به عادات و کارهای تکراری در گذشته است. این کاربرد “would” نشان‌دهنده‌ی فعالیت‌هایی است که به صورت منظم و در زمان‌های مختلف در گذشته انجام می‌شدند.

روش‌های مختلف برای بیان عادات گذشته:

1. استفاده از “Would”:
   • برای بیان عادات و کارهای تکراری در گذشته، می‌توان از “would” استفاده کرد. این ساختار به‌ویژه در متن‌های توصیفی و داستانی رایج است.
   مثال‌ها:
   • My dad would read me amazing stories every night at bedtime.
     • (پدرم هر شب موقع خواب برایم داستان‌های فوق‌العاده‌ای می‌خواند.)
   • Every Saturday I would go on a hike.
     • (هر شنبه به کوهنوردی می‌رفتم.)
2. استفاده از “Used to”:
   • “Used to” نیز برای بیان عادات گذشته به کار می‌رود و به طور خاص برای بیان فعالیت‌هایی که در حال حاضر انجام نمی‌شوند مناسب است.
   مثال‌ها:
   • We used to go to the same beach every summer.
     • (ما هر تابستان به همان ساحل می‌رفتیم.)
3. استفاده از قید “Every” همراه با گذشته ساده:
   • برای بیان عادات و کارهایی که به صورت منظم در گذشته انجام می‌شدند، می‌توان از قیدهای زمانی مانند “every” همراه با گذشته ساده استفاده کرد.
   مثال‌ها:
   • We went to the same beach every summer.
     • (ما هر تابستان به همان ساحل می‌رفتیم.)

• “Would” برای اشاره به عادات و فعالیت‌های تکراری در گذشته که به طور منظم انجام می‌شدند، کاربرد دارد.
• “Used to” برای بیان فعالیت‌هایی که در گذشته به طور منظم انجام می‌شدند و اکنون دیگر انجام نمی‌شوند، مناسب است.
• قید “Every” همراه با گذشته ساده نیز می‌تواند برای بیان عادات گذشته به کار رود.

عبارات رایج با “Would”

در زبان انگلیسی، “would” در عبارات مختلفی به کار می‌رود که هرکدام کاربرد خاص خود را دارند. در اینجا به بررسی عبارات رایج با “would” و نحوه استفاده از آن‌ها می‌پردازیم:

1. “Would you mind”

این عبارت برای درخواست‌های غیرمستقیم و مودبانه به کار می‌رود. نزدیک‌ترین معادل فارسی آن «اشکالی دارد…؟» است و معمولاً در موقعیت‌های رسمی و غیررسمی استفاده می‌شود. این عبارت به شما کمک می‌کند تا به طور ملایم و با احترام از کسی درخواست کنید یا پیشنهادی ارائه دهید.

ساختارها:

• Would you mind + (verb+ing)?
  • مثال: Would you mind closing the window?
    • (اشکالی دارد که پنجره را ببندی؟)
• Would you mind if I + (verb)?
  • مثال: Would you mind if I borrowed your book?
    • (اشکالی دارد اگر کتابت را قرض بگیرم؟)
• Would you mind + (noun)?
  • مثال: Would you mind a bit of noise?
    • (اشکالی دارد کمی سر و صدا؟)

2. “I’d rather”

این عبارت برای بیان ترجیحات و انتخاب‌های شخصی استفاده می‌شود. “I’d rather” مخفف “I would rather” است و معمولاً با “than” برای مقایسه استفاده می‌شود.

ساختارها:

• I’d rather + (verb)
  • مثال: I’d rather stay home tonight.
    • (من ترجیح می‌دهم امشب در خانه بمانم.)
• I’d rather + (verb) + than + (verb)
  • مثال: I’d rather eat out than cook at home.
    • (من ترجیح می‌دهم بیرون غذا بخورم تا اینکه در خانه آشپزی کنم.)

3. “Would it be possible”

این عبارت برای درخواست‌های رسمی و مودبانه به کار می‌رود و برای سنجش امکان‌پذیری یک درخواست یا عمل استفاده می‌شود.

ساختارها:

• Would it be possible to + (verb)?
  • مثال: Would it be possible to reschedule the meeting?
    • (آیا ممکن است جلسه را دوباره برنامه‌ریزی کنیم؟)
• Would it be possible if + (clause)?
  • مثال: Would it be possible if we could discuss this later?
    • (آیا ممکن است اگر بتوانیم این را بعداً بحث کنیم؟)

4. “I would think/imagine/guess”

این عبارات برای بیان نظر یا حدس شخصی استفاده می‌شوند و نشان‌دهنده‌ی نظرات یا تصورات فرد در مورد یک وضعیت هستند.

ساختارها:

• I would think + (clause)
  • مثال: I would think the meeting will be postponed.
    • (من فکر می‌کنم که جلسه به تعویق خواهد افتاد.)
• I would imagine + (clause)
  • مثال: I would imagine the project will be completed on time.
    • (من تصور می‌کنم که پروژه به موقع تمام خواهد شد.)
• I would guess + (clause)
  • مثال: I would guess they are arriving later today.
    • (من حدس می‌زنم که آن‌ها امروز دیرتر خواهند رسید.)

عبارات رایج با “Would”

• “Would you mind”: برای درخواست‌های غیرمستقیم و مودبانه.
• “I’d rather”: برای بیان ترجیحات شخصی.
• “Would it be possible”: برای درخواست‌های رسمی و سنجش امکان‌پذیری.
• “I would think/imagine/guess”: برای بیان نظر یا حدس شخصی.

خلاصه تفاوت‌های بین «will» و «would»

در انتخاب بین «will» و «would»، دقت در کاربرد هر یک می‌تواند بر دقت و روانی مکالمات تأثیر بگذارد. این دو فعل کمکی در موقعیت‌های مختلف کاربرد دارند:

1. «Will»:
   • برای بیان برنامه‌ها و تصمیمات قطعی آینده: به عنوان مثال، «I will call you tomorrow» (فردا به تو زنگ می‌زنم).
   • برای بیان واقعیت‌های عمومی و پیش‌بینی‌های قطعی: به عنوان مثال، «The sun will rise at 6 AM» (خورشید در ساعت ۶ صبح طلوع خواهد کرد).
2. «Would»:
   • برای بیان عادات و فعالیت‌های تکراری در گذشته: به عنوان مثال، «When I was a child, I would visit my grandparents every summer» (وقتی کودک بودم، هر تابستان به دیدن پدربزرگ و مادربزرگم می‌رفتم).
   • برای بیان موقعیت‌های فرضی یا شرطی: به عنوان مثال، «If I had more time, I would travel the world» (اگر وقت بیشتری داشتم، دور دنیا سفر می‌کردم).
   • برای درخواست‌ها و پیشنهادات مودبانه: به عنوان مثال، «Would you mind passing the salt?» (آیا ممکن است نمک را به من بدهید؟).

اهمیت انتخاب صحیح تفاوت بین will و would

انتخاب صحیح بین «will» و «would» به بهبود دقت و روانی مکالمات کمک می‌کند و از سردرگمی جلوگیری می‌کند. استفاده نادرست از این دو فعل کمکی می‌تواند منجر به سوء تفاهم‌ها و اختلال در ارتباطات شود. در موقعیت‌های رسمی، آزمون‌ها و مکالمات پیچیده، آشنایی با کاربردهای صحیح «will» و «would» برای برقراری ارتباط مؤثر ضروری است.

سوالات متداول درباره تفاوت بین «will» و «would»