افعال در زبان انگلیسی

فعل چیست؟

فعل کلمه یا گروه کلماتی است که انجام کاری، رویداد یا حالتی را در زمان گذشته، حال یا آینده به شخص نسبت می دهد. فعل مهم ترین بخش جمله است و بدون آن جمله ناقص است.افعال نشان‌دهنده حالت و چگونگی وقوع عمل هستند.

شکل‌های گرامری فعل

در زبان انگلیسی، افعال از لحاظ گرامری پنج حالت خاص به خود می‌گیرند که هر کدام خصوصیات خود را دارند. این پنج حالت عبارتند از:

• شکل ساده (Simple): این حالت شکل طبیعی فعل است و هیچ نشانه خاصی ندارد. به مثال‌های زیر توجه کنید:

work (کار کردن)
play (بازی کردن)
listen (گوش کردن)

این شکل افعال در زمان حال ساده استفاده می‌شود. در این حالت در سوم شخص مفرد به فعل s یا es اضافه می‌کنیم.

• حالت gerund یا مصدر با ing (Gerund): این حالت افعال که در فارسی به آن “اسم مصدر” می‌گوییم برای ساخت زمان‌های استمراری استفاده می‌شود. در این حالت در انگلیسی به هر فعلی ing اضافه می‌کنیم و در فارسی به انتهای بن ماضی -َن اضافه می‌کنیم.

working (کار کردن)
playing (بازی کردن)
listening (گوش کردن)

• شکل گذشته افعال (Past): این حالت افعال به دو حالت تقسیم می‌شود. افعال باقاعده که به صورت معمول و با قاعده با اضافه کردن ed- به آخر افعال ساخته می‌شود و افعال بی‌قاعده که باید شکل گذشته آنها را به خاطر سپرد.

worked (کار کرد)
played (بازی کرد)
listened (گوش کرد)

• شکل سوم افعال (Past participle): این حالت افعال، باقاعده و بی‌قاعده هستند. شکل سوم باقاعده به صورت معمول با اضافه کردن ed- به آخر افعال ساخته می‌شود. شکل سوم بی‌قاعده افعال را باید به خاطر سپرد.

worked (کار کرده)
played (بازی کرده)
listened (گوش کرده)

• شکل مصدر با to یا to infinitive (To infinitive): این حالت افعال بدون زمان و بدون شخص هستند و تنها معنای فعل را می‌رسانند. با اضافه کردن to به شکل ساده فعل درست می‌شود.

to work (کار کردن)
to play (بازی کردن)
to listen (گوش کردن)

این پنج حالت افعال در زبان انگلیسی کاربردهای مختلفی دارند و برای بیان مفاهیم مختلف به کار می‌روند.

نقش افعال

فعل می تواند به عنوان یک واژه ندا با نقش اصلی تلقی شود.

فعل ها در جمله نقش های مختلفی دارند. یکی از مهمترین نقش های فعل، بیان انجام کاری یا رویداد است. برای مثال، فعل های «رفتن»، «خوردن»، «دادن»، «گرفتن» و غیره نشان دهنده انجام کاری هستند.

فعل ها همچنین می توانند نشان دهنده حالتی باشند. برای مثال، فعل های «بودن»، «شدن»، «داشتن» و غیره نشان دهنده حالتی هستند.

فعل ها می توانند در جمله به عنوان رابط بین اجزای دیگر جمله نیز به کار روند. برای مثال، فعل های «که»، «تا»، «اگر» و غیره رابط بین اجزای دیگر جمله هستند.

در مجموع، فعل ها نقش مهمی در جمله دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند.

انواع افعال از لحاظ ساختاری

افعال از لحاظ ساختاری و شکل ظاهری به سه دسته تقسیم می شوند:

• افعال ساده (simple verbs): این افعال از یک قسمت تشکیل شده اند و به صورت مستقل معنای کاملی را بیان می کنند. برای مثال، فعل های «رفتن»، «خوردن»، «بودن»، «شدن»، «داشتن» و غیره.
• افعال عبارتی (phrasal verbs): این افعال از دو قسمت تشکیل شده اند که یکی از قسمت ها فعل است و دیگری یک قید یا حرف اضافه است. افعال عبارتی معنای جدیدی را نسبت به معنای مستقل فعل و قید یا حرف اضافه تشکیل دهنده خود بیان می کنند. برای مثال، فعل «درآوردن» از ترکیب فعل «آوردن» با حرف اضافه «در» تشکیل شده است و معنای «خارج کردن چیزی از چیزی» را می دهد.
• افعال ترکیبی (compound verbs): این افعال از دو قسمت تشکیل شده اند که یکی از قسمت ها فعل است و دیگری یک اسم است. افعال ترکیبی معنای جدیدی را نسبت به معنای مستقل فعل و اسم تشکیل دهنده خود بیان می کنند. برای مثال، فعل «بازنشسته شدن» از ترکیب فعل «شدن» با اسم «بازنشسته» تشکیل شده است و معنای «از کار بازنشسته شدن» را می دهد.

در اینجا به برخی از ویژگی های هر یک از این انواع فعل اشاره می کنیم:

افعال ساده

• از یک قسمت تشکیل شده اند.
• به صورت مستقل معنای کاملی را بیان می کنند.
• در زمان های مختلف می توانند به کار روند.

افعال عبارتی

• از دو قسمت تشکیل شده اند که یکی از قسمت ها فعل است و دیگری یک قید یا حرف اضافه است.
• معنای جدیدی را نسبت به معنای مستقل فعل و قید یا حرف اضافه تشکیل دهنده خود بیان می کنند.
• در زمان های مختلف می توانند به کار روند.

افعال ترکیبی

• از دو قسمت تشکیل شده اند که یکی از قسمت ها فعل است و دیگری یک اسم است.
• معنای جدیدی را نسبت به معنای مستقل فعل و اسم تشکیل دهنده خود بیان می کنند.
• در زمان های مختلف می توانند به کار روند.

انواع فعل از لحاظ دستوری

از لحاظ نقش دستوری که افعال در جمله به خود می‌گیرند، می‌توان افعال را به دو دسته “افعال کمکی (auxiliary verbs)” و “افعال وجهی (modal verb)” تقسیم‌بندی کرد.

افعال کمکی (auxiliary verbs)

افعال کمکی معمولاً قبل از یک فعل دیگر (فعل اصلی) در جمله قرار می‌گیرند و برای سوالی کردن، منفی کردن، ساختن زمان‌های خاص و حالت مجهول استفاده می‌شوند. افعال کمکی اصلی در زبان انگلیسی be، have و do است.

در اینجا به برخی از کاربردهای افعال کمکی اشاره می کنیم:

• برای سوالی کردن: در زبان انگلیسی، برای سوالی کردن جمله، فعل کمکی را در ابتدای جمله قرار می دهیم و فعل اصلی را در انتهای جمله می آوریم. برای مثال:

Do you like ice cream?

• برای منفی کردن: در زبان انگلیسی، برای منفی کردن جمله، فعل کمکی را در ابتدای جمله قرار می دهیم و حرف منفی not را به فعل کمکی اضافه می کنیم. برای مثال:

I do not like ice cream.

• برای ساختن زمان های خاص: در زبان انگلیسی، برای ساختن زمان های خاص، از افعال کمکی استفاده می کنیم. برای مثال:

I am going to the cinema. (will)

• برای ساختن حالت مجهول: در زبان انگلیسی، برای ساختن حالت مجهول، از افعال کمکی be و have استفاده می کنیم. برای مثال:

The book was written by me. (have)

افعال وجهی (modal verbs)

افعال وجهی بیانگر حالت، امکان یا توانایی انجام کاری هستند. افعال وجهی اصلی در زبان انگلیسی can، may، must، should، will و would است.

---

بیشتر بخوانید :

انواع اسم در زبان انگلیسی (nouns)

انواع صفت در زبان انگلیسی

ضمایر در زبان انگلیسی

زمان ها در زبان انگلیسی

آموزش آیلتس

آموزش گرامر Was و Were

تفاوت بین سه کلمه rise ،raise و arise

---

در اینجا به برخی از کاربردهای افعال وجهی اشاره می کنیم:

• برای بیان توانایی: برای بیان توانایی انجام کاری، از فعل وجهی can استفاده می کنیم. برای مثال:

I can swim.

• برای بیان امکان: برای بیان امکان انجام کاری، از فعل وجهی may یا can استفاده می کنیم. برای مثال:

It may rain tomorrow.

• برای بیان ضرورت: برای بیان ضرورت انجام کاری، از فعل وجهی must استفاده می کنیم. برای مثال:

You must go to school.

• برای بیان توصیه: برای بیان توصیه انجام کاری، از فعل وجهی should استفاده می کنیم. برای مثال:

You should go to the doctor.

• برای بیان اراده: برای بیان اراده انجام کاری، از فعل وجهی will یا would استفاده می کنیم. برای مثال:

I will go to the cinema tonight.

افعال نقش مهمی در جمله دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند. از لحاظ ساختاری، افعال می توانند ساده، عبارتی یا ترکیبی باشند. از لحاظ دستوری، افعال می توانند کمکی یا وجهی باشند.

انواع افعال از لحاظ مفعولی

افعال از لحاظ نیازشان به مفعول (object) یا مسند (complement) به چهار دسته تقسیم بندی می شوند:

افعال گذرا (transitive verbs)

افعال گذرا افعال هستند که برای کامل شدن از نظر معنایی به مفعول نیاز دارند. مفعول معمولاً اسم یا ضمیر است که عمل فعل را دریافت می کند. برای مثال:

Iate the apple.

در این جمله، فعل «خوردن» گذرا است و مفعول «سیب» عمل فعل را دریافت می کند.

افعال ناگذر (intransitive verbs)

افعال ناگذر افعال هستند که برای کامل شدن از نظر معنایی به مفعول نیاز ندارند. این افعال معمولاً برای بیان حالت یا حرکت استفاده می شوند. برای مثال:

The sun is shining.

در این جمله، فعل «درخشان شدن» ناگذر است و مفعول ندارد.

افعال کنایی (ergative verbs)

افعال کنایی افعال هستند که برای کامل شدن از نظر معنایی به مفعول نیاز دارند، اما مفعول این افعال معمولاً نقش فعل را در جمله ایفا می کند. این افعال معمولاً برای بیان حالت یا تغییر حالت استفاده می شوند. برای مثال:

The door opened.

در این جمله، فعل «باز شدن» کنایی است و مفعول «در» نقش فعل را در جمله ایفا می کند.

افعال انعکاسی (reflexive verbs)

افعال انعکاسی افعال هستند که مفعول آن ها با فاعل جمله یکی است. این افعال معمولاً برای بیان انجام کاری به خودی خود یا به تنهایی استفاده می شوند. برای مثال:

I **dressed** myself.

در این جمله، فعل «لباس پوشیدن» انعکاسی است و مفعول «خودم» با فاعل «من» یکی است.

انواع فعل در زبان انگلیسی

افعال حرکتی action verbs 

افعال حرکتی (action verbs) گروهی از افعال هستند که برای توصیف انجام کاری یا رویداد استفاده می شوند. این افعال معمولاً برای بیان اعمال فیزیکی که با بدن یا اشیا انجام می شوند استفاده می شوند، مانند:

• پریدن (jump)
• ضربه زدن (hit)
• آواز خواندن (sing)

افعال حرکتی همچنین می توانند برای توصیف اعمال ذهنی یا عاطفی مانند فکر کردن، احساس کردن یا یادآوری استفاده شوند، مانند:

• فکر کردن (think)
• احساس کردن (feel)
• یادآوری (remember)

افعال حرکتی می توانند گذرا یا ناگذر باشند. افعال گذرا برای کامل شدن از نظر معنایی به مفعول نیاز دارند، در حالی که افعال ناگذر برای کامل شدن از نظر معنایی به مفعول نیاز ندارند.

در اینجا چند مثال از افعال حرکتی گذرا آورده شده است:

• من نان را خوردم. (eat مفعول نان را می گیرد.)
• او گل را داد. (give مفعول گل را می گیرد.)

در اینجا چند مثال از افعال حرکتی ناگذر آورده شده است:

• من پریدم. (jump مفعولی نمی گیرد.)
• او گریه کرد. (cry مفعولی نمی گیرد.)

افعال حرکتی نقش مهمی در زبان انگلیسی دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند.

افعال حالتی Stative Verbs

بله، این درست است. افعال حالتی (stative verbs) گروهی از افعال هستند که برای توصیف حالت یا ویژگی استفاده می شوند. این افعال معمولاً برای بیان کیفیت، حال درونی، عقاید، باورها و احساسات استفاده می شوند، مانند:

• زیبا بودن (beautiful)
• خوشحال بودن (happy)
• فکر کردن (think)

افعال حالتی معمولاً گذرا نیستند و نمی توانند با مفعول مستقیم استفاده شوند. در اینجا چند مثال از جمله های با افعال حالتی آورده شده است:

• او زیبا است. (beautiful مفعولی نمی گیرد.)
• من خوشحالم. (happy مفعولی نمی گیرد.)
• او به من فکر می کند. (think مفعول من را می گیرد، اما فکر کردن یک عمل ذهنی است و حالتی را توصیف می کند.)

برخی از افعال می توانند بسته به نوع جمله و معنای آن در دسته افعال حالتی یا Action جای گیرند. به عنوان مثال، فعل «خوردن» معمولاً یک فعل حرکتی است، اما در جمله زیر یک فعل حالتی محسوب می شود:

• من خوردن را دوست دارم. (eat مفعولی نمی گیرد و حالتی را توصیف می کند.)

در این جمله، فعل «خوردن» نشان دهنده علاقه گوینده به خوردن است و نه انجام یک عمل فیزیکی.

افعال حالتی نقش مهمی در زبان انگلیسی دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند.

افعال متعدی Transitive verb

افعال متعدی برای کامل شدن از نظر معنایی به مفعول مستقیم نیاز دارند. مفعول مستقیم اسم یا ضمیر است که عمل فعل را دریافت می کند. مفعول مستقیم معمولاً در جمله بعد از فعل متعدی قرار می گیرد.

در مثالی که شما ذکر کردید، جمله «آن مرد خرید» معنای کاملی ندارد، زیرا مشخص نیست که مرد چه چیزی را خریده است. برای کامل کردن معنای جمله، باید یک مفعول مستقیم به آن اضافه کنیم.

افعال متعدی نقش مهمی در زبان انگلیسی دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند. برخی از افعال متعدی پرکاربرد عبارتند از:

• eat (خوردن)
• give (دادن)
• break (شکستن)
• see (دیدن)
• read (خواندن)
• write (نوشتن)
• play (بازی کردن)
• watch (تماشا کردن)

• eat (خوردن):
  • I ate the apple. (من سیب را خوردم.)
  • She ate the cake. (او کیک را خورد.)
• give (دادن):
  • He gave me the book. (او کتاب را به من داد.)
  • She gave her mother a flower. (او به مادرش یک گل داد.)
• break (شکستن):
  • **The boy broke the window. (پسر پنجره را شکست.)
  • **She broke her leg. (او پایش را شکست.)
• see (دیدن):
  • I saw a dog. (من یک سگ دیدم.)
  • She **saw her friend. (او دوستش را دید.)
• read (خواندن):
  • I read a book. (من یک کتاب خواندم.)
  • She **read a magazine. (او یک مجله خواند.)
• write (نوشتن):
  • I wrote a letter. (من یک نامه نوشتم.)
  • She wrote a poem. (او یک شعر نوشت.)
• play (بازی کردن):
  • **The children played a game. (کودکان یک بازی کردند.)
  • **The dog played with the ball. (سگ با توپ بازی کرد.)
• watch (تماشا کردن):
  • I watched a movie. (من یک فیلم تماشا کردم.)
  • She watched the news. (او اخبار را تماشا کرد.)

برای تشخیص اینکه یک فعل متعدی است یا خیر، می توان به معنی آن توجه کرد. اگر فعلی نشان دهنده انجام کاری بر روی یک شیء یا شخص باشد، احتمالاً یک فعل متعدی است.

افعال لازم Intransitive verbs

افعال لازم (intransitive verbs) گروهی از افعال هستند که برای کامل شدن از نظر معنایی به مفعول نیاز ندارند. این افعال معمولاً برای بیان حالات یا وقایعی استفاده می شوند که بر روی فاعل جمله تأثیر می گذارند.

در اینجا چند مثال از افعال لازم آورده شده است:

• arrive (رسیدن)
• go (رفتن)
• come (آمدن)
• sleep (خوابیدن)
• die (مردن)
• live (زندگی کردن)
• fall (افتادن)
• swim (شنا کردن)

افعال لازم می توانند در زمان های مختلف صرف شوند. در زمان حال ساده، فعل لازم به همراه فاعل در جمله قرار می گیرد. در زمان گذشته ساده، فعل لازم به همراه فاعل در جمله قرار می گیرد و با ed یا d صرف می شود. در زمان آینده ساده، فعل لازم به همراه فاعل در جمله قرار می گیرد و با will صرف می شود.

در اینجا چند مثال از افعال لازم در زمان های مختلف آورده شده است:

• زمان حال ساده: **I **arrive at the office at 8:00 am. (من در ساعت 8 صبح به محل کار می رسم.)
• زمان گذشته ساده: **I **arrived at the office at 8:00 am. (من در ساعت 8 صبح به محل کار رسیدم.)
• زمان آینده ساده: **I **will arrive at the office at 8:00 am. (من در ساعت 8 صبح به محل کار خواهم رسید.)

افعال لازم نقش مهمی در زبان انگلیسی دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند. برخی از افعال لازم پرکاربرد عبارتند از:

• arrive (رسیدن)
• go (رفتن)
• come (آمدن)
• sleep (خوابیدن)
• die (مردن)
• live (زندگی کردن)
• fall (افتادن)
• swim (شنا کردن)

برای تشخیص اینکه یک فعل لازم است یا خیر، می توان به معنی آن توجه کرد. اگر فعلی نشان دهنده انجام کاری باشد که بر روی فاعل جمله تأثیر می گذارد، احتمالاً یک فعل لازم است.

در اینجا چند نکته برای استفاده از افعال لازم آورده شده است:

• افعال لازم به هیچ وجه مفعول مستقیم نمی گیرند.
• افعال لازم می توانند با مفعول غیرمستقیم استفاده شوند.
• افعال لازم می توانند با قید یا عبارت قیدی همراه شوند.

به عنوان مثال، فعل «خوابیدن» یک فعل لازم است. جمله «من خوابیدم» یک جمله کامل است که به مفعول نیاز ندارد. با این حال، می توان جمله «من در اتاق خوابم خوابیدم» را نیز ساخت که در این جمله «در اتاق خوابم» مفعول غیرمستقیم فعل «خوابیدن» است. همچنین می توان جمله «من تا دیروقت خوابیدم» را نیز ساخت که در این جمله «تا دیروقت» قید فعل «خوابیدن» است.

افعال ربطی Linking verbs

افعال ربطی (linking verbs) گروهی از افعال هستند که برای ربط دادن دو قسمت جمله به کار می روند. این افعال به تنهایی معنایی ندارند و برای پیوند دادن فاعل جمله به صفت، قید یا اسم دیگر استفاده می شوند.

در اینجا چند مثال از افعال ربطی آورده شده است:

• be (بودن)
• seem (به نظر رسیدن)
• become (شدن)
• feel (احساس کردن)
• look (به نظر رسیدن)
• remain (باقی ماندن)
• taste (مزه کردن)
• smell (بو کردن)

افعال ربطی می توانند در زمان های مختلف صرف شوند. در زمان حال ساده، فعل ربطی به همراه فاعل در جمله قرار می گیرد. در زمان گذشته ساده، فعل ربطی به همراه فاعل در جمله قرار می گیرد و با ed یا d صرف می شود. در زمان آینده ساده، فعل ربطی به همراه فاعل در جمله قرار می گیرد و با will صرف می شود.

در اینجا چند مثال از افعال ربطی در زمان های مختلف آورده شده است:

• زمان حال ساده: **The sky **is blue. (آسمان آبی است.)
• زمان گذشته ساده: **The sky **was blue. (آسمان آبی بود.)
• زمان آینده ساده: **The sky **will be blue. (آسمان آبی خواهد بود.)

افعال ربطی نقش مهمی در زبان انگلیسی دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند. برخی از افعال ربطی پرکاربرد عبارتند از:

• be (بودن)
• seem (به نظر رسیدن)
• become (شدن)
• feel (احساس کردن)
• look (به نظر رسیدن)

برای تشخیص اینکه یک فعل ربطی است یا خیر، می توان به معنی آن توجه کرد. اگر فعلی نشان دهنده حالت یا ویژگی باشد، احتمالاً یک فعل ربطی است.

در اینجا چند نکته برای استفاده از افعال ربطی آورده شده است:

• افعال ربطی مفعول مستقیم نمی گیرند.
• افعال ربطی همیشه با متمم فاعل (subject complement) همراه هستند.
• متمم فاعل می تواند صفت، قید یا اسم باشد.

به عنوان مثال، فعل «بودن» یک فعل ربطی است. جمله «آسمان آبی است» یک جمله کامل است که فاعل آن «آسمان» و متمم فاعل آن «آبی» است. در این جمله، فعل «بودن» فاعل «آسمان» را با صفت «آبی» ارتباط می دهد و به کامل شدن معنا کمک می کند.

 افعال کمکی auxiliary verbs

افعال کمکی (auxiliary verbs) گروهی از افعال هستند که به فعل اصلی اضافه می شوند تا معنای جمله را کامل کنند. افعال کمکی می توانند مفاهیمی مانند زمان، حالت، وجه، تأکید و غیره را بیان کنند.

افعال کمکی عبارتند از:

• be (بودن)
• have (داشتن)
• do (کردن)
• will (خواهد کرد)
• shall (خواهد کرد)
• would (می کرد)
• should (می بایست)
• can (می تواند)
• could (می توانست)
• may (می تواند)
• might (می توانست)
• must (باید)
• ought to (باید)

افعال کمکی می توانند در زمان های مختلف صرف شوند. در زمان حال ساده، افعال کمکی به همراه فعل اصلی در جمله قرار می گیرند. در زمان گذشته ساده، افعال کمکی به همراه فعل اصلی در جمله قرار می گیرند و با ed یا d صرف می شوند. در زمان آینده ساده، افعال کمکی به همراه فعل اصلی در جمله قرار می گیرند و با will صرف می شوند.

در اینجا چند مثال از استفاده از افعال کمکی آورده شده است:

• زمان حال ساده: I am reading a book. (من در حال خواندن کتاب هستم.)
• زمان گذشته ساده: I was reading a book. (من داشتم کتاب می خواندم.)
• زمان آینده ساده: I will be reading a book. (من در حال خواندن کتاب خواهم بود.)

افعال کمکی نقش مهمی در زبان انگلیسی دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند. شناخت این افعال و نحوه استفاده از آنها برای یادگیری زبان انگلیسی ضروری است.

در اینجا چند نکته برای استفاده از افعال کمکی آورده شده است:

• افعال کمکی معمولاً قبل از فعل اصلی قرار می گیرند.
• افعال کمکی می توانند با مفعول مستقیم یا غیرمستقیم همراه شوند.
• افعال کمکی می توانند با قید یا عبارت قیدی همراه شوند.

به عنوان مثال، جمله «من در حال خواندن کتاب هستم» یک جمله کامل است که فعل اصلی آن «خواندن» و فعل کمکی آن «am» است. فعل کمکی «am» زمان فعل اصلی را مشخص می کند و نشان می دهد که فعل در زمان حال ساده اتفاق می افتد.

افعال کمک وجهی Modal verbs

افعال کمک وجهی (modal verbs) نوعی از افعال کمکی هستند که برای بیان مفاهیم مختلفی مانند امکان، ضرورت، توانایی، اجازه، پیشنهاد و غیره به کار می روند. این افعال به تنهایی معنایی ندارند و باید همراه با فعل اصلی استفاده شوند.

افعال کمک وجهی عبارتند از:

• can (می تواند)
• could (می توانست)
• will (خواهد کرد)
• would (می کرد)
• shall (خواهد کرد)
• should (می بایست)
• must (باید)
• may (می تواند)
• might (می توانست)

افعال کمک وجهی شکل اصلی فعل را تغییر نمی دهند. به عنوان مثال، فعل «خواندن» در زمان حال ساده به صورت «read» صرف می شود. اگر از فعل کمک وجهی «can» با فعل «خواندن» استفاده کنیم، جمله «I can read» به دست می آید که به معنای «من می توانم بخوانم» است. در این جمله، فعل کمک وجهی «can» شکل اصلی فعل «خواندن» را تغییر نداده است.

در اینجا چند مثال از استفاده از افعال کمک وجهی آورده شده است:

• امکان: I can read. (من می توانم بخوانم.)
• ضرورت: You must go to school. (تو باید به مدرسه بروی.)
• توانایی: She can speak English. (او می تواند انگلیسی صحبت کند.)
• اجازه: You can use my car. (تو می توانی از ماشین من استفاده کنی.)
• پیشنهاد: I would like to help you. (من دوست دارم به تو کمک کنم.)

افعال کمک وجهی نقش مهمی در زبان انگلیسی دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند. شناخت این افعال و نحوه استفاده از آنها برای یادگیری زبان انگلیسی ضروری است.

در اینجا چند نکته برای استفاده از افعال کمک وجهی آورده شده است:

• افعال کمک وجهی معمولاً قبل از فعل اصلی قرار می گیرند.
• افعال کمک وجهی می توانند با مفعول مستقیم یا غیرمستقیم همراه شوند.
• افعال کمک وجهی می توانند با قید یا عبارت قیدی همراه شوند.

به عنوان مثال، جمله «من می توانم بخوانم» یک جمله کامل است که فعل اصلی آن «خواندن» و فعل کمک وجهی آن «can» است. فعل کمک وجهی «can» امکان انجام فعل «خواندن» را بیان می کند.

افعال باقاعده Regular verbs 

افعال باقاعده (regular verbs) گروهی از افعال هستند که در زمان گذشته ساده و گذشته کامل با افزودن -ed یا -d به شکل اصلی فعل صرف می شوند.

در اینجا چند مثال از افعال باقاعده آورده شده است:

• eat (خوردن): ate (خورد)
• drink (نوشیدن): drank (نوشید)
• play (بازی کردن): played (بازی کرد)
• walk (راه رفتن): walked (رفت)
• talk (صحبت کردن): talked (صحبت کرد)

در برخی موارد، املای افعال باقاعده در زمان گذشته ساده یا گذشته کامل دستخوش کمی تغییر می شود. به عنوان مثال، فعل «cry (گریه کردن)» در زمان گذشته ساده به صورت «cried» صرف می شود. در این مورد، حرف «y» انتهای فعل به «i» تغییر می کند و پس از آن «ed» افزوده می شود.

در اینجا چند مثال دیگر از افعال باقاعده که در املای آنها تغییری ایجاد می شود آورده شده است:

• fly (پرواز کردن): flew (پرواز کرد)
• say (گفتن): said (گفت)
• see (دیدن): saw (دید)
• steal (دزدیدن): stole (دزدید)
• write (نوشتن): wrote (نوشت)

افعال باقاعده نقش مهمی در زبان انگلیسی دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند. شناخت این افعال و نحوه صرف آنها برای یادگیری زبان انگلیسی ضروری است.

در اینجا چند نکته برای صرف افعال باقاعده آورده شده است:

• برای صرف افعال باقاعده در زمان گذشته ساده، به انتهای شکل اصلی فعل -ed یا -d اضافه کنید.
• در برخی موارد، املای افعال باقاعده در زمان گذشته ساده یا گذشته کامل دستخوش کمی تغییر می شود.

به عنوان مثال، جمله «من سیب را خوردم» یک جمله کامل است که فعل اصلی آن «خوردن» و شکل گذشته آن «ate» است. فعل «ate» از فعل باقاعده «eat» صرف شده است.

افعال بی‌قاعده Irregular verbs

افعال بی‌قاعده (irregular verbs) گروهی از افعال هستند که در زمان گذشته ساده و گذشته کامل با افزودن -ed یا -d به شکل اصلی فعل صرف نمی شوند. این افعال شکل گذشته و گذشته کامل خود را به صورت خاص و غیرقابل پیش‌بینی صرف می کنند.

در اینجا چند مثال از افعال بی‌قاعده آورده شده است:

• go (رفتن): went (رفت)
• do (کردن): did (کرد)
• have (داشتن): had (داشت)
• be (بودن): was/were (بود)
• come (آمدن): came (آمد)

در برخی موارد، افعال بی‌قاعده شکل گذشته و گذشته کامل خود را به طور چشمگیری تغییر می دهند. به عنوان مثال، فعل «go (رفتن)» در زمان گذشته ساده به صورت «went» صرف می شود. در این مورد، حرف «o» انتهای فعل به «e» تغییر می کند و پس از آن «d» افزوده می شود.

در برخی دیگر از موارد، افعال بی‌قاعده شکل گذشته و گذشته کامل خود را کلاً تغییر نمی دهند. به عنوان مثال، فعل «be (بودن)» در زمان گذشته ساده و گذشته کامل به صورت «was/were» صرف می شود. در این مورد، شکل فعل در هر دو زمان یکسان است.

افعال بی‌قاعده نقش مهمی در زبان انگلیسی دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند. شناخت این افعال و نحوه صرف آنها برای یادگیری زبان انگلیسی ضروری است.

در اینجا چند نکته برای صرف افعال بی‌قاعده آورده شده است:

• برای صرف افعال بی‌قاعده در زمان گذشته ساده و گذشته کامل، باید شکل گذشته و گذشته کامل آنها را به صورت خاص و غیرقابل پیش‌بینی حفظ کنید.
• برای یادگیری شکل گذشته و گذشته کامل افعال بی‌قاعده، باید آنها را به صورت مجزا حفظ کنید.

به عنوان مثال، جمله «من به مدرسه رفتم» یک جمله کامل است که فعل اصلی آن «رفتن» و شکل گذشته آن «went» است. فعل «went» از فعل بی‌قاعده «go» صرف شده است.

افعال عبارتی Phrasal verbs

بله، این درست است. افعال عبارتی (phrasal verbs) گروهی از افعال هستند که از ترکیب یک فعل اصلی و یک قید یا حرف اضافه ساخته می شوند. افعال عبارتی معمولاً معنای متفاوتی از فعل اصلی دارند.

در اینجا چند مثال از افعال عبارتی آورده شده است:

• look up (جستجو کردن)
• give up (تسلیم شدن)
• turn off (خاموش کردن)
• go out (بیرون رفتن)
• get up (بلند شدن)

افعال عبارتی نقش مهمی در زبان انگلیسی دارند و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می روند. شناخت این افعال و نحوه استفاده از آنها برای یادگیری زبان انگلیسی ضروری است.

در اینجا چند نکته برای استفاده از افعال عبارتی آورده شده است:

• افعال عبارتی معمولاً غیرقابل تفکیک هستند. یعنی نمی توان فعل و قید یا حرف اضافه را از هم جدا کرد.
• معنای افعال عبارتی را باید از طریق فرهنگ لغت یا تکرار استفاده از آنها یاد گرفت.

به عنوان مثال، جمله «من کلمه را در فرهنگ لغت جستجو کردم» یک جمله کامل است که فعل عبارتی «look up» در آن استفاده شده است. در این جمله، فعل عبارتی «look up» به معنای «جستجو کردن» است.

مصدر با to

مصدر با to (infinitive) شکل ساده یک فعل است که با حرف «to» همراه می شود. مصدر با to اساسی‌ترین ساختار یک فعل است که می تواند در نقش های مختلفی در جمله استفاده شود.

در اینجا چند مثال از مصدر با to آورده شده است:

• to eat (خوردن)
• to drink (نوشیدن)
• to play (بازی کردن)
• to walk (راه رفتن)
• to talk (صحبت کردن)

مصدر با to می تواند در نقش های مختلفی در جمله استفاده شود، از جمله:

• مفعول مستقیم: **I **want to eat. (من می خواهم بخورم.)
• مفعول غیرمستقیم: **I **gave **the book **to him. (من کتاب را به او دادم.)
• گروه اسمی: **My **goal **is **to **learn English. (هدف من یادگیری زبان انگلیسی است.)
• صفت: **This **is **a **book **to read. (این یک کتاب برای خواندن است.)
• قید: **I **walked **to **the **store **to **buy **some bread. (من تا فروشگاه پیاده رفتم تا نان بخرم.)

مصدر با to نقش مهمی در زبان انگلیسی دارد و برای بیان مفاهیم مختلفی به کار می رود. شناخت این نقش ها و نحوه استفاده از مصدر با to برای یادگیری زبان انگلیسی ضروری است.

در اینجا چند نکته برای استفاده از مصدر با to آورده شده است:

• مصدر با to می تواند با افعال کمکی استفاده شود.
• مصدر با to می تواند با کلمات دیگری مانند «to be able to» (قادر بودن)، «to want to» (خواستن)، «to need to» (نیاز داشتن) و «to have to» (مجبور بودن) استفاده شود.

به عنوان مثال، جمله «من می خواهم بخورم» یک جمله کامل است که فعل اصلی آن «خوردن» و مفعول مستقیم آن «to eat» است. در این جمله، مصدر با to «to eat» به معنای «خوردن» است.

سوالات متداول افعال در زبان انگلیسی