تفاوت بین Which و That و گرامر which و That

تفاوت بین Which و That و گرامر which و That

در این مقاله قصد داریم به بررسی تفاوت بین Which و That و گرامر which و That بپردازیم که در زبان انگلیسی برای معرفی عبارات وصفی استفاده می‌شوند. این دو کلمه اغلب ممکن است برای زبان‌آموزان گیج‌کننده باشند، زیرا هر دو در شرایط مشابهی به کار می‌روند اما دارای تفاوت‌های ظریفی هستند. در این مقاله، به توضیح کاربردهای هر یک از این دو واژه و همچنین مقایسه آنها پرداخته می‌شود تا زبان‌آموزان بتوانند به درستی و با اطمینان بیشتری از آنها در جملات خود استفاده کنند.
گرامر یکی از اساسی‌ترین بخش‌های یادگیری زبان انگلیسی است که به زبان‌آموزان کمک می‌کند تا ساختار صحیح جملات را درک کرده و به درستی ارتباط برقرار کنند. تسلط بر گرامر به فرد این امکان را می‌دهد که افکار خود را به صورت واضح و دقیق بیان کند، و درک بهتری از مطالب نوشتاری و گفتاری داشته باشد. بدون درک صحیح گرامر، یادگیری زبان به یک چالش بزرگ تبدیل می‌شود و می‌تواند مانعی برای برقراری ارتباط موثر باشد.

گرامر which و That

در زبان انگلیسی، کلمات “which” و “that” هر دو به عنوان ضمیر موصولی استفاده می‌شوند و قبل از جمله‌واره‌ها می‌آیند تا اطلاعات جدیدی به جمله اضافه کنند. بسیاری از زبان‌آموزان این دو کلمه را به اشتباه به جای هم به کار می‌برند. تفاوت اصلی این دو در این است که “that” برای معرفی عبارت‌های تعریفی به کار می‌رود، در حالی که “which” برای عبارت‌های غیر تعریفی استفاده می‌شود. اگر بتوانید جمله‌واره را بدون تغییر در معنی حذف کنید، باید از “which” استفاده کنید.

با این که “which” و “that” در مکالمه روزانه رایج هستند، استفاده درست از آن‌ها ممکن است باعث سردرگمی شود. یادگیری تفاوت‌ها و کاربرد صحیح این دو کلمه، به بهبود دقت نگارشی و مهارت‌های گفتاری کمک می‌کند و ارتباط مؤثرتر در مکالمات روزمره را تسهیل می‌نماید.

تفاوت بین Which و That

تفاوت اصلی بین “which” و “that” در زبان انگلیسی به نوع بند (Clause) و اطلاعاتی که ارائه می‌دهند، مربوط می‌شود. این دو ضمیر موصولی برای معرفی جمله‌واره‌هایی به کار می‌روند که جزئیات بیشتری درباره یک اسم در جمله ارائه می‌دهند. با این حال، تفاوت‌های مهمی در نحوه استفاده از آن‌ها وجود دارد:

1. نوع بند موصولی:

• That:
  • بند موصولی تحدیدی (Restrictive Clause): اطلاعاتی که برای معنی جمله ضروری است و حذف آن موجب تغییر یا ابهام در معنی جمله می‌شود. این بندها بدون کاما نوشته می‌شوند.
  • مثال: My bike that has a broken seat is in the garage.(دوچرخه من که صندلیش شکسته در گاراژ است.)
    • در این مثال، “that has a broken seat” اطلاعاتی را فراهم می‌آورد که برای شناسایی دوچرخه مورد نظر ضروری است. بدون این بند، معنی مشخص نمی‌شود.
• Which:
  • بند موصولی غیرتحدیدی (Non-restrictive Clause): اطلاعاتی اضافی و غیرضروری که حذف آن‌ها به معنی جمله آسیب نمی‌زند. این بندها معمولاً با کاما جدا می‌شوند.
  • مثال: My bike, which has a broken seat, is in the garage.(دوچرخه من، که صندلیش شکسته است، در گاراژ است.)
    • در این مثال، “which has a broken seat” فقط اطلاعات اضافی درباره دوچرخه ارائه می‌دهد و حذف آن به معنی اصلی جمله آسیب نمی‌زند.

2. استفاده برای اشخاص و اشیا:

• That:
  • می‌تواند برای اشخاص و اشیا استفاده شود.
  • مثال: The dress that you bought me fits me perfectly. (لباسی که برای من خریدی کاملاً به من می‌آید.)
  • مثال: The man that I saw was very friendly. (مردی که دیدم بسیار دوستانه بود.)
• Which:
  • فقط برای اشیا و حیوانات به کار می‌رود.
  • مثال: The dress, which you bought me, fits me perfectly.(لباسی که برای من خریدی کاملاً به من می‌آید.)
    • در این جمله، “which you bought me” اطلاعات اضافی درباره لباس است.

3. تفاوت‌های اصلی در استفاده:

• “That”:
  • برای اطلاعات ضروری: به اطلاعاتی اشاره دارد که برای درک و معنی صحیح جمله ضروری است. هیچ کاما قبل از “that” نمی‌آید.
  • مثال: The car that is parked outside is blue.(ماشینی که بیرون پارک شده آبی است.)
    • این بند اطلاعات ضروری برای شناسایی ماشین مورد نظر است.
• “Which”:
  • برای اطلاعات غیرضروری: به اطلاعات اضافی و توضیحی اشاره دارد که حذف آن‌ها به معنی جمله آسیب نمی‌زند. همیشه قبل از “which” کاما قرار می‌گیرد.
  • مثال: The car, which is blue, is parked outside.(ماشین، که آبی است، بیرون پارک شده است.)
    • این بند تنها توضیحی اضافی درباره ماشین ارائه می‌دهد.

خلاصه تفاوت بین Which و That:

• “That” برای معرفی اطلاعات ضروری و غیرقابل حذف استفاده می‌شود و می‌تواند برای اشخاص و اشیا به کار رود.
• “Which” برای معرفی اطلاعات اضافی و غیرضروری استفاده می‌شود و فقط برای اشیا به کار می‌رود.

استفاده از “that” برای بندهای تحدیدی:

1. The contract that defines my work hours is on your desk.
   • قراردادی که ساعات کار من را مشخص می‌کند، روی میز تو است.
   • بند “that defines my work hours” برای شناسایی خاص قرارداد ضروری است.
2. Janice called the bakery that makes John’s favorite cake.
   • «جنیس» به قنادی زنگ زد که کیک محبوب «جان» را درست می‌کند.
   • بند “that makes John’s favorite cake” برای شناسایی قنادی خاص ضروری است.
3. I want a car that accelerates quickly.
   • من ماشینی می‌خواهم که سریع سرعت بگیرد.
   • بند “that accelerates quickly” برای شناسایی نوع ماشین مورد نظر ضروری است.
4. You should take the job that pays the most.
   • باید آن شغلی را انتخاب کنی که حقوق بیشتری دارد.
   • بند “that pays the most” برای شناسایی شغل مناسب ضروری است.
5. Let’s order the food that Everly loves.
   • بیا غذایی را سفارش بدهیم که «اورلی» دوست دارد.
   • بند “that Everly loves” برای شناسایی غذای خاص ضروری است.

استفاده از “which” برای بندهای غیرتحدیدی:

1. The house next door, which used to belong to a local celebrity, is up for sale.
   • خانه بغلی که مال یکی از افراد معروف محله بود، به فروش می‌رود.
   • بند “which used to belong to a local celebrity” توضیح اضافی است و حذف آن به معنی اصلی آسیب نمی‌زند.
2. Marina’s jacket, which she bought at a flea market, is too small.
   • ژاکت «ماریا» که آن را از حراجی خرید، خیلی کوچک است.
   • بند “which she bought at a flea market” توضیح اضافی درباره ژاکت است.
3. The purse in the window, which used to cost over $1,000, is now on sale.
   • آن کیف پشت ویترین که بیش از هزار دلار ارزش داشت، حالا در حراج است.
   • بند “which used to cost over $1,000” توضیح اضافی درباره کیف است.
4. My wedding dress, which I bought last week, fits me perfectly.
   • لباس عروسی من که هفته پیش خریدم، کاملاً اندازه‌ام است.
   • بند “which I bought last week” توضیح اضافی درباره لباس عروسی است.
5. This computer, which used to work just fine, isn’t saving my files correctly.
   • این رایانه که قبلاً به خوبی کار می‌کرد، فایل‌های من را درست ذخیره نمی‌کند.
   • بند “which used to work just fine” توضیح اضافی درباره رایانه است.

---

بیشتر بدانید:

کلاس آیلتس | دوره آموزش فشرده، آنلاین و حضوری IELTS

نمونه سوالات رایتینگ آیلتس

آزمون ماک آیلتس | IELTS MOCK TEST

دانلود مجموعه کتاب استانبول Istanbul

بهترین سریال کمدی برای آموزش زبان انگلیسی

بهترین آموزشگاه زبان در ستارخان

بهترین کانال‌های یوتیوب برای آموزش آیلتس

تفاوت آزمون آیلتس و تافل

بهترین آموزشگاه آیلتس تهران | بهترین موسسه آیلتس تهران

آزمون آیلتس در ایران | مراکز برگزاری و تاریخ آزمون آیلتس

هزینه کلاس آیلتس | هزینه دوره آیلتس 1403

---

چه زمانی از which استفاده کنیم؟

از “which” در زبان انگلیسی برای اشاره به اشیا و حیوانات و همچنین برای معرفی بندهای موصولی غیر ضروری استفاده می‌شود. این بندها اطلاعات اضافی را ارائه می‌دهند که برای معنای اصلی جمله ضروری نیستند. برای جداسازی این بندها از بقیه جمله، معمولاً از کاما استفاده می‌شود.

از “which” برای معرفی بندهای موصولی غیرتحدیدی استفاده می‌شود. این نوع بندها اطلاعات اضافی و غیرضروری را به جمله اضافه می‌کنند و به چیزی که قبلاً شناخته شده یا مشخص است، اشاره می‌کنند. به همین دلیل، در این کاربرد، همیشه قبل از “which” و بعد از عبارت تحدیدی، ویرگول قرار می‌گیرد.

به مثال‌های شما توجه کنیم:

1. My new books, which have black covers, are on the desk.
   • کتاب‌های جدید من، که جلد سیاه دارند، روی میز هستند.
2. The padded chairs, which are on the second floor, have to be replaced.
   • صندلی‌های تشک‌دار، که در طبقه دوم هستند، باید تعویض شوند.

به مثال‌هایی که ارائه کردید توجه کنید:

1. The book, which I read last week, was very interesting.
   • کتابی که هفته پیش خواندم بسیار جالب بود.
2. The movie, which was directed by Steven Spielberg, won several awards.
   • این فیلم به کارگردانی استیون اسپیلبرگ برنده جوایز متعددی شد.
3. The shirt, which I bought yesterday, is very comfortable.
   • پیراهنی که دیروز خریدم خیلی راحت است.
4. The dog, which is barking loudly, belongs to my neighbor.
   • سگی که با صدای بلند پارس می‌کند مال همسایه من است.

چه زمانی از that استفاده کنیم؟

از “that” در زبان انگلیسی برای معرفی بندهای موصولی اساسی استفاده می‌شود که اطلاعات ضروری و لازم را ارائه می‌دهند. این بندها به طور مستقیم به معنای اصلی جمله مرتبط هستند و بدون آنها جمله ناقص یا بی‌معنی می‌شود. برخلاف “which”، از “that” بدون کاما استفاده می‌شود و می‌تواند به افراد، اشیا و حیوانات اشاره کند.

“That” برای معرفی عبارت موصولی استفاده می‌شود که به طور مشخص توضیح می‌دهد در مورد چه چیزی یا چه کسی صحبت می‌کنیم. این عبارت‌ها به عنوان توضیحی ضروری عمل می‌کنند که بدون آنها معنای جمله ممکن است کامل نباشد.

به مثال‌های شما توجه کنیم:

1. The building that I was telling you about is just down the road.
   • ساختمانی که داشتم در موردش به تو می‌گفتم پایین این جاده است.
2. My books that have red covers are new.
   • آن کتاب‌هایم که جلد قرمز دارند، جدید هستند.
3. The classes that are held every Monday start at 9:00 AM.
   • کلاس‌هایی که هر دوشنبه برگزار می‌شوند ساعت نه صبح شروع می‌شوند.

در هر یک از این مثال‌ها، عبارت موصولی که با “that” شروع می‌شود، اطلاعاتی حیاتی ارائه می‌دهد که برای شناسایی دقیق چیزی یا کسی که صحبت درباره آن است، لازم است.

به مثال‌های شما توجه کنید:

1. The book that I am reading is very interesting.
   • کتابی که می‌خوانم بسیار جالب است.
2. The movie that won several awards was directed by Steven Spielberg.
   • فیلمی که برنده چندین جایزه شد به کارگردانی استیون اسپیلبرگ بود.
3. The shirt that I bought yesterday is very comfortable.
   • پیراهنی که دیروز خریدم خیلی راحت است.
4. The dog that is barking loudly belongs to my neighbor.
   • سگی که با صدای بلند پارس می‌کند مال همسایه من است.

در تمامی این مثال‌ها، بند موصولی که با “that” شروع می‌شود، اطلاعاتی ضروری ارائه می‌دهد که برای فهم درست جمله لازم است.

چگونه تفاوت بین which و that را به خاطر بسپاریم؟

برای به خاطر سپردن تفاوت بین which و that، بهتر است روی کاربردهایشان در جملات تمرکز کنید. در زیر چند روش برای به خاطر سپاری تفاوت این دو ضمیر موصولی آورده شده است:

1. جملاتی که از “that” استفاده می‌کنند، معمولاً به منظور نشان دادن یک واقعیت ضروری استفاده می‌شوند. بنابراین، برای به خاطر سپردن کاربرد “that”، می‌توانید به این نکته توجه کنید که این ضمیر معمولاً در جملاتی که به یک واقعیت ضروری اشاره می‌کنند، به کار می‌روند.
2. جملاتی که از “which” استفاده می‌کنند، معمولاً به منظور توضیح دادن یک چیز فرعی استفاده می‌شوند. بنابراین، برای به خاطر سپردن کاربرد “which”، می‌توانید به این نکته توجه کنید که این ضمیر معمولاً در جملاتی که به یک توضیح فرعی اشاره می‌کنند، به کار می‌روند.
3. برای به خاطر سپردن تفاوت بین این دو ضمیر، می‌توانید از جملات و مثال‌های مختلف استفاده کنید تا بهتر درک کنید که کدام یک در هر جمله مناسب است.
4. همچنین، می‌توانید از نکات گرامری برای به خاطر سپردن تفاوت بین این دو ضمیر استفاده کنید. به عنوان مثال، “that” معمولاً در جملات محدود کننده به کار می‌روند، در حالی که “which” معمولاً در جملات غیرمحدود کننده به کار می‌روند.

استفاده همزمان از Which و That

در برخی جملات انگلیسی، استفاده از “that” و “which” به طور همزمان امکان‌پذیر است. در این ساختار، “that” برای تاکید یا تعیین چیزی به کار می‌رود که پس از آن با “which” توضیح داده می‌شود. این نوع جملات معمولاً شامل تعریف یا توصیف پیچیده‌تری هستند.

به مثال شما توجه کنیم:

Reality is that which, when you stop believing in it, doesn’t go away.

• واقعیت آن چیزی است که وقتی دیگر به آن باور نداشته باشی از بین نمی‌رود.

در این جمله، “that” برای اشاره به مفهوم “واقعیت” به کار رفته است، و “which” توضیح بیشتری در مورد این واقعیت ارائه می‌دهد. این ساختار برای ایجاد تاکید یا ارائه توضیحات دقیق‌تر در مورد یک موضوع به کار می‌رود.

انواع جمله‌واره‌ها:

برای درک بهتر “which” و “that” در زبان انگلیسی، آشنایی با مفهوم جمله‌واره (Clause) ضروری است. جمله‌واره‌ها گروهی از کلمات هستند که شامل فعل و فاعل می‌شوند و بسته به نوعشان می‌توانند به تنهایی یک جمله باشند یا برای کامل شدن نیاز به جمله دیگری داشته باشند.

1. جمله‌واره مستقل (Independent Clause):
   • گروهی از کلمات که شامل فاعل و فعل است و می‌تواند به تنهایی به عنوان یک جمله کامل عمل کند.
   • مثال:
     • I went to the store. (من به فروشگاه رفتم.)
     • این جمله‌واره به تنهایی کامل است و نیازی به اطلاعات اضافی ندارد.
2. جمله‌واره وابسته (Dependent Clause):
   • گروهی از کلمات که شامل فعل و فاعل است اما به تنهایی معنای کاملی ندارد و به جمله‌واره‌ای دیگر (معمولاً مستقل) نیاز دارد تا معنا کامل شود.
   • مثال:
     • When I went to the store, (وقتی به فروشگاه رفتم،)
     • این جمله‌واره به تنهایی معنای کاملی ندارد و منتظر جمله دیگری است تا معنا را تکمیل کند.
3. جمله‌واره هم‌پایه (Coordinate Clause):
   • زمانی که دو جمله‌واره مستقل که هر دو اهمیت یکسانی دارند، به وسیله حروف ربط هم‌پایه به یکدیگر متصل شوند.
   • مثال:
     • I went to the store and I bought some milk. (من به فروشگاه رفتم و مقداری شیر خریدم.)
     • دو جمله‌واره مستقل به وسیله “and” به یکدیگر وصل شده‌اند.
4. جمله‌واره وصفی (Relative Clause):
   • جمله‌واره‌ای که با ضمیر موصولی (مثل “which” یا “that”) یا قید موصولی شروع می‌شود و شامل فعل یا فاعل است. این جمله‌واره معمولاً برای توضیح یا توصیف اسم قبل از خود به کار می‌رود.
   • مثال:
     • The book that I read was interesting. (کتابی که خواندم جالب بود.)
     • جمله‌واره وصفی “that I read” اطلاعات بیشتری در مورد “the book” می‌دهد.

نحوه انتخاب بین that و which

برای انتخاب بین “that” و “which”، این قانون طلایی را به خاطر داشته باشید:

• “That” را برای بندهای موصولی ضروری (restrictive clauses) استفاده کنید.
• “Which” را برای بندهای موصولی غیرضروری (non-restrictive clauses) استفاده کنید.

زمان استفاده از “that”:

از “that” در بندهای موصولی ضروری استفاده می‌شود. این بندها اطلاعاتی ارائه می‌دهند که برای شناسایی یا تعریف دقیق اسم مورد نظر ضروری است. بدون این بند، معنای جمله ممکن است مبهم یا ناقص شود.

مثال‌ها:

1. Alina’s necklace that looks like a heart was a valentine gift from her friend.
   • گردنبند آلینا که شبیه قلب است، هدیه ولنتاین دوستش بود.
   • این جمله نشان می‌دهد که آلینا چندین گردنبند دارد، و بند موصولی «که شبیه قلب است» برای شناسایی دقیق این گردنبند ضروری است.
2. Boots that are used for mountain climbing are usually more expensive.
   • چکمه‌هایی که برای کوهنوردی استفاده می‌شوند معمولاً گران‌تر هستند.
   • این بند موصولی برای مشخص کردن نوع خاصی از چکمه‌ها استفاده شده که برای کوهنوردی طراحی شده‌اند.
3. The book in the top shelf that has a leather cover is the one I was looking for.
   • کتاب قفسه بالایی که جلد چرمی دارد همان کتابی است که من دنبالش بودم.
   • این جمله به این معنی است که در قفسه‌های بالا چندین کتاب وجود دارد، و مشخص کردن کتاب با جلد چرمی ضروری است.

نکته:

بندهای ضروری بلافاصله بعد از اسم نیازی به قرارگیری ندارند. همانطور که در مثال سوم مشاهده می‌شود، بند موصولی ضروری ممکن است پس از یک عبارت دیگر (مانند “in the top shelf”) قرار گیرد، اما همچنان به طور مستقیم به اسم مورد نظر اشاره می‌کند.

کاربرد which در وسط جمله

کاربرد “which” در وسط جمله می‌تواند به منظور توضیح دادن یک چیز فرعی و یا اضافی باشد. این کاربرد “which” به عنوان یک ضمیر موصولی غیرمحدود کننده شناخته می‌شود و معمولاً با کاما از جمله جدا می‌شود.

برای مثال:

• I love to travel to different places, which is why I have visited more than 20 countries.
  (من عاشق سفر به جاهای مختلف هستم، که این همان دلیلی است که بیش از 20 کشور را بازدید کرده‌ام.)

در این جمله، “which” به منظور توضیح دادن دلیل سفر به جاهای مختلف به کار برده شده است. این یک جمله غیرمحدود کننده است، زیرا توضیح داده شده (یعنی “دلیل سفر به جاهای مختلف”) فقط یک چیز فرعی است که به جمله اصلی (یعنی “من عاشق سفر به جاهای مختلف هستم”) اضافه شده است.

• My sister, who lives in New York, is a lawyer.
  (خواهرم که در نیویورک زندگی می‌کند، وکیل است.)

در این جمله، “who” به منظور توصیف خواهر استفاده شده است و به عنوان یک ضمیر موصولی غیرمحدود کننده شناخته می‌شود. این جمله غیرمحدود کننده است، زیرا توضیح داده شده (یعنی “خواهرم در نیویورک زندگی می‌کند”) فقط یک چیز فرعی است که به جمله اصلی (یعنی “خواهرم وکیل است”) اضافه شده است.

در هر دو مثال فوق، “which” به منظور توصیف یک چیز فرعی در جمله استفاده شده است و به عنوان یک ضمیر موصولی غیرمحدود کننده شناخته می‌شود.

جمله سوالی با which

برای ساختن جمله سوالی با “which”، می‌توانید از آن برای درخواست اطلاعات خاص درباره یک انتخاب بین چندین گزینه استفاده کنید. “Which” به شما کمک می‌کند تا از میان گزینه‌های مشخص، انتخاب کنید.

مثال‌ها:

1. Which book did you borrow from the library?
   • کدام کتاب را از کتابخانه قرض گرفته‌ای؟
2. Which color do you prefer for the new car?
   • کدام رنگ را برای ماشین جدید ترجیح می‌دهی؟
3. Which restaurant would you like to go to for dinner?
   • به کدام رستوران می‌خواهی برای شام بروی؟

در این جملات، “which” برای مشخص کردن و انتخاب از میان چندین گزینه استفاده می‌شود.

استفاده از that و which در موقعیت های رسمی و غیررسمی

در زبان انگلیسی، “that” و “which” هر دو به عنوان ضمایر موصولی به کار می‌روند. با این حال، برخی موقعیت‌های رسمی و غیررسمی وجود دارد که استفاده از “that” یا “which” را ترجیح می‌دهند.

در موقعیت‌های رسمی، معمولاً استفاده از “that” به عنوان ضمیر موصولی برای محدود کردن و تعیین دقیق تر مفهوم جمله مورد نظر استفاده می‌شود. به عبارت دیگر، در موقعیت‌های رسمی که نیاز به صحبت کردن به صورت دقیق و واضح وجود دارد، استفاده از “that” ترجیح داده می‌شود.

برای مثال:

• This is the report that I mentioned earlier.
  (این گزارشی است که قبلاً درباره آن صحبت کرده بودم.)

در این جمله، “that” برای محدود کردن و تعیین دقیق‌تر مفهوم “گزارش” به کار رفته است.

در موقعیت‌های غیررسمی، معمولاً استفاده از “which” به عنوان ضمیر موصولی برای نشان دادن اضافه بودن یک اطلاعات فرعی به جمله مورد نظر استفاده می‌شود. به عبارت دیگر، در موقعیت‌های غیررسمی که نیاز به صحبت کردن به صورت غیررسمی و طبیعی وجود دارد، استفاده از “which” ترجیح داده می‌شود.

برای مثال:

• I love this book, which I borrowed from the library last week.
  (من این کتاب را دوست دارم که هفته گذشته از کتابخانه قرض گرفتم.)

در این جمله، “which” برای اضافه کردن اطلاعات فرعی درباره “کتاب” به کار رفته است.

در کل، استفاده از “that” و “which” بیشتر بستگی به موقعیت و نیازهای صحبت کننده دارد و در موقعیت‌های رسمی ترجیح می‌شود که از “that” استفاده شود، در حالی که در موقعیت‌های غیررسمی ترجیح می‌شود از “which” استفاده شود.

کاربرد و تفاوت that و which و who

تفاوت بین “which”، “that” و “who” در نحوه استفاده از آنها برای توصیف اسامی در زبان انگلیسی است. این ضمایر موصولی برای اتصال یک اسم به جمله‌واره‌ای که اطلاعات بیشتری در مورد آن اسم ارائه می‌دهد، به کار می‌روند. اما هرکدام کاربرد خاص خود را دارند:

1. Who:

• کاربرد: برای توصیف افراد یا گروه‌های افراد استفاده می‌شود.
• مثال‌ها:
  • The runner who won the race is a cancer survivor.
    • دونده‌ای که در مسابقه برنده شد، یک نجات‌یافته از سرطان است.
  • This is my friend Charlie, who I met back in college.
    • این دوست من چارلی است که در دانشگاه با او آشنا شدم.

2. That:

• کاربرد: برای توصیف اشیا، حیوانات و گاهی گروه‌های افراد (مانند تیم‌ها، سازمان‌ها) استفاده می‌شود. “That” معمولاً در جملات با بندهای محدودکننده بدون کاما به کار می‌رود.
• مثال‌ها:
  • The contract that defines my work hours is on your desk.
    • قراردادی که ساعات کار من را مشخص می‌کند، روی میز شما است.
  • I want a car that accelerates quickly.
    • من ماشینی می‌خواهم که سریع شتاب بگیرد.

3. Which:

• کاربرد: برای توصیف اشیا و غیر انسان‌ها در جملات با بندهای غیرمحدودکننده، که معمولاً با کاما همراه هستند، استفاده می‌شود.
• مثال‌ها:
  • The house next door, which used to belong to a local celebrity, is up for sale.
    • خانه همسایه که قبلاً متعلق به یک فرد مشهور محلی بود، به فروش می‌رسد.
  • Marina’s jacket, which she bought at a flea market, is too small.
    • ژاکت مارینا که از یک بازار دست دوم فروشی خریده است، خیلی کوچک است.

انتخاب بین That و Which:

• That: برای بندهای محدودکننده که اطلاعات ضروری ارائه می‌دهند و به جمله معنا می‌بخشند، استفاده می‌شود.
• Which: برای بندهای غیرمحدودکننده که اطلاعات اضافی و غیرضروری ارائه می‌دهند، استفاده می‌شود. این بندها معمولاً با کاما جدا می‌شوند.

نکته کلیدی:

• Who همیشه برای افراد استفاده می‌شود.
• That و Which هر دو برای اشیا و حیوانات استفاده می‌شوند، اما That در جملات بدون کاما (محدودکننده) و Which در جملات با کاما (غیرمحدودکننده) به کار می‌رود.

مثال هایی از that و which

در زیر چند مثال از کاربرد “that” و “which” در جملات آورده شده است:

1. “That”:

• The book that I borrowed from the library was very interesting.
  (کتابی که از کتابخانه قرض گرفته بودم، بسیار جالب بود.)
• This is the house that I grew up in.
  (این خانه ای است که در آن بزرگ شدم.)
• The movie that we saw last night was really scary.
  (فیلمی که شب گذشته دیده بودیم، خیلی ترسناک بود.)

1. “Which”:

• I bought a new car, which is very fast.
  (من یک ماشین جدید خریدم، که بسیار سریع است.)
• The book, which is on the shelf, is a classic.
  (کتابی که روی قفسه است، یک اثر کلاسیک است.)
• The restaurant, which is located on Main Street, has great food.
  (رستورانی که در خیابان اصلی واقع شده است، غذاهای عالی دارد.)

در این مثال‌ها، به وضوح می‌توان دید که “that” برای نشان دادن یک واقعیت ضروری در جمله استفاده می‌شود، در حالی که “which” برای توضیح دادن یک چیز فرعی در جمله استفاده می‌شود.

نتیجه‌گیری تفاوت بین Which و That و گرامر which و That:

• “Which” و “that” دو ضمیر موصولی رایج هستند که در زبان انگلیسی برای معرفی بندهای موصولی استفاده می‌شوند.
• “Which” برای افزودن اطلاعات غیر ضروری یا اضافی استفاده می‌شود. این اطلاعات اضافی می‌تواند به درک بهتر موضوع کمک کند، اما برای فهم کلی جمله ضروری نیست. به یاد داشته باشید که همیشه قبل از “which” یک کاما قرار می‌گیرد.
• “That” برای معرفی اطلاعات ضروری یا لازم استفاده می‌شود که برای فهمیدن موضوع یا مفهوم مورد بحث حیاتی است. برخلاف “which”، قبل از “that” هیچ کامایی قرار نمی‌گیرد.

بندهای موصولی

“That” و “which” هر دو ضمیر موصولی هستند و از آنها برای افزودن اطلاعات بیشتر در مورد یک اسم استفاده می‌شود.

• بند موصولی ضروری (Restrictive Clause):
  • این بند اطلاعاتی ارائه می‌دهد که برای شناسایی دقیق چیزی که درباره آن صحبت می‌شود، ضروری است. بدون این بند، جمله ممکن است ناقص یا مبهم باشد. در این حالت از “that” استفاده می‌شود.
  • مثال: The cat that stole your lunch is outside.
    • «که ناهار شما را دزدید» بخشی ضروری است که گربه خاصی را مشخص می‌کند.
• بند موصولی غیر ضروری (Non-restrictive Clause):
  • این بند اطلاعات اضافی و غیر ضروری ارائه می‌دهد که حذف آن از جمله، معنای اصلی جمله را تغییر نمی‌دهد. برای این منظور از “which” استفاده می‌شود و این بند با کاما جدا می‌شود.
  • مثال: My new books, which have black covers, are on the desk.
    • «که جلد سیاه دارند» اطلاعات اضافی است و حذف آن به معنای اصلی جمله لطمه‌ای نمی‌زند.

در نهایت، تفاوت اصلی بین “that” و “which” در ضرورت اطلاعات ارائه شده توسط بند موصولی و همچنین نحوه استفاده از کاما مشخص می‌شود.

سوالات متداول تفاوت بین Which و That و گرامر which و That