افعال وجهی در زبان انگلیسی

افعال کمکی وجهی (modal verbs) نوعی از افعال کمکی هستند که برای بیان مفاهیم مختلفی مانند امکان، ضرورت، توانایی، اجازه، پیشنهاد و غیره به کار می روند. این افعال به تنهایی معنایی ندارند و باید همراه با فعل اصلی استفاده شوند.

افعال کمکی وجهی عبارتند از:

• can (می تواند)
• could (می توانست)
• will (خواهد کرد)
• would (می کرد)
• shall (خواهد کرد)
• should (می بایست)
• must (باید)
• may (می تواند)
• might (می توانست)

افعال کمکی وجهی شکل خود را در زمان‌های مختلف تغییر نمی‌دهند. به عنوان مثال، فعل «can» در زمان حال ساده، گذشته ساده، آینده ساده، حال کامل، گذشته کامل، آینده کامل به صورت «can» استفاده می شود.

افعال کمکی وجهی می توانند با فعل اصلی در زمان‌های مختلف استفاده شوند. به عنوان مثال، جمله «من می توانم شنا کنم» یک جمله کامل است که فعل اصلی آن «شنا کردن» و فعل کمکی وجهی آن «can» است. فعل کمکی وجهی «can» در این جمله امکان انجام فعل «شنا کردن» را بیان می کند.

افعال کمکی وجهی کاربردهای مختلفی در زبان انگلیسی دارند. برخی از کاربردهای مهم افعال کمکی وجهی عبارتند از:

• ابراز امکان یا توانایی: I can swim. (من می توانم شنا کنم.)
• ابراز ضرورت: You must go to school. (تو باید به مدرسه بروی.)
• ابراز پیشنهاد: I would like to help you. (من دوست دارم به تو کمک کنم.)

برخی ویژگی های فعل وجهی یا مودال

• فعل وجهی به منظور بیان امکان، تمایل، ضرورت، اطمینان، توانایی و تعهد در رابطه با انجام کاری مورد استفاده قرار می گیرند. نقش کلیدی این افعال در جمله، سبب شده تا آموزش افعال وجهی به یکی از موارد ضروری در آموزش زبان بدل شود.
• افعال وجهی معمولاً در زمان حال (present tense) مورد استفاده قرار می گیرند.
• افعال modal همواره به همراه یک فعل اصلی در جمله به کار میروند. ( به استثناء جملات سوألی و پاسخ کوتاه)
• شکل افعال مودال هرگز تغییر نمیکند. به عبارتی نمیتوانید برخی پسوندها مانند؛ s، ed یا ing را به آنها اضافه کنید.
• mustingیا musted
• همیشه بعد از افعال وجهی (به استثناء ought to)، از یک مصدر بدون to یا (bare infinitive) استفاده میگردد.
• You should call the Emergency right now. (not: you should to call …)
• هیچگاه دو فعل مودال با هم در ساختار یک جمله به کار برده نمیشوند.
• I might should wash the bus.
• به منظور پرسشی کردن یک جمله، می بایست فعل کمکی را قبل از فاعل جمله به کار ببرید.
• He will → Will he come?
• زمانی که فاعل جمله سوم شخص مفرد می باشد، نیازی نیست که به آخر فعل وجهی پسوند s اضافه کنیم.
• He can play the guitar quite well. (not: he cans …)

• برای ساختن جملات منفی، می بایست پسوند not را به آخر فعل مودال افزود.
• He will sleep → He will not (won’t) sleep.
• برخی مواقع میتوان فعل اصلی به کار رفته پس از افعال کمکی را حذف کرد (به شرط آنکه جمله معنای خود را از دست ندهد).
• Will he go tonight? No, he can’t. (=he can’t go.)

کاربرد افعال modal یا افعال وجهی

Can

مثال	کاربردها
I can speak French. = I am able to speak….	(=be able to) توانایی انجام کار در زمان حال
Can I go to the restaurant?	(=be allowed to) اجازه گرفتن
Can you wait 10 minutes, please?	درخواست مودبانه
Can you visit Uncle at the weekend?	پیشنهاد انجام یک کار
It can get very cold in Alaska.	احتمال
I can lend you my bicycle till Sunday.	پیشنهاد کمک به اشخاص

Could

مثال	کاربردها
I could speak French. = I was able to speak…	(=be able to) توانایی انجام یک عمل در زمان گذشته
I could go to the restaurant.= I was allowed to go…	(=be allowed to) اجازه انجام عملی در گذشته
Could we go to the party, please?	درخواست مودبانه
Could you wait 10 minutes, please?	خواهش مودبانه
Could you visit Uncle at the weekend?	پیشنهاد مودبانه انجام یک کار
It could get very cold in Alaska.	احتمال
I could lend you my bicycle till Sunday.	پیشنهاد مودبانه کمک

May

مثال	کاربردها
It may snow today.	پیش بینی یا احتمال وقوع امری
May I go to the restaurant?	اجازه گرفتن
May I call you?	بیان مودبانه پیشنهاد
You may not come to work late.	منع مودبانه کاری
You may start your match right now.	اجازه دادن مودبانه برای انجام یک کار

Might

مثال	کاربردها
You might like to try the turkey. It’s a special night.	پیشنهاد دادن مودبانه
It might snow today.	احتمال یا پیش بینی وقوع امری
Might we help you?	پیشنهاد امری همراه با تردید

Must

مثال	کاربردها
We must go to the party tonight.	بیان ضرورت، اجبار و الزام
You have played for hours. You must be hungry.	بیان قوی یک احتمال
Sara has lived in China for years. Her Chinese must be very excellent.	نتیجه گیری
You must listen to Ellen’s new song.	بیان نصیحت، توصیه یا قانع کردن

Must not/may not

مثال	کاربردها
You mustn’t work on mom’s Laptop	منع انجام کاری
You may not work on mom’s Laptop.

Should

مثال	کاربردها
You should swim carefully in the deep part of the lake.	بیان نصیحت یا توصیه
The book should be finished today.	انتظار یا پیش بینی انجام یک کار
You should turn off the tv when you leave the home.	وظیفه یا اجبار ضعیف

Will

مثال	کاربردها
Will you please turn off the tv?	بیان خواهش یا دستور
I think it will snow on Monday.	پیش بینی کردن، تصور
I will stop nagging.	قول انجام یک کار
Can you drive me home? – I will.	تصمیم فوری
He is strange, he will sit next to me for hours without talking.	بیان عادات

Would

مثال	کاربردها
Would you close the window, please?	خواهش کردن مودبانه
Sometimes she would bring me some chocolate.	بیان عادات در گذشته

Had to

مثال	کاربردها
We had to work late in a restaurant last night.	اجبار و ضرورت انجام در گذشته

Could ، Can : گرفتن و دادن اجازه

در حالت رسمی، می توان از فعل کمکی وجهی «could» استفاده کرد. به عنوان مثال، جمله «Could I come in?» (آیا اجازه دارم داخل بیایم؟) یک درخواست رسمی است.

در حالت غیر رسمی، می توان از فعل کمکی وجهی «can» استفاده کرد. به عنوان مثال، جمله «Can I come in?» (آیا می توانم داخل شود؟) یک درخواست غیر رسمی است.

علاوه بر این، می توان از عبارات دیگری نیز برای اجازه گرفتن و دادن استفاده کرد. به عنوان مثال، عبارت «May I?» (آیا اجازه می دهید؟) می تواند در درخواست های رسمی یا غیر رسمی استفاده شود.

در اینجا چند نمونه دیگر از نحوه اجازه گرفتن و دادن در زبان انگلیسی آورده شده است:

• رسمی:
  • May I use your phone? (آیا اجازه می دهید از تلفن شما استفاده کنم؟)
  • Could you please open the door? (لطفاً در را باز کنید.)
  • May I have a seat? (آیا می توانم بنشینم؟)
• غیر رسمی:
  • Can I borrow your pen? (خودکارت را به من قرض می دهی؟)
  • Can you pass the salt? (لطفاً نمک را رد کنید.)
  • May I go to the bathroom? (آیا می توانم به دستشویی بروم؟)

,Can  Could و Be able to افعالی هستند که، به توانایی یا عدم توانایی انجام یک کار دلالت دارند.

• نکات
• ,Can Could و Be able to افعالی هستند که، به توانایی یا عدم توانایی انجام یک کار دلالت دارند.
• Can  و Be able to افعالی برای نمایش توانایی انجام کار در زمان حال و فعل Could برای نشان دادن عملی در زمان گذشته به کار میروند.
• am/is/are + able to فعل اصلی +
• was / were + able to فعل اصلی +
• wasn’t / weren’t + able to فعل اصلی +
• hasn’t / haven’t + been able to فعل اصلی +

---

بیشتر بخوانید:

بهترین کتاب آموزش گرامر زبان انگلیسی

گرامر so as to و in order to و so that و in order that

تفاوت everyday و every day

انگلیسی بریتیش یا امریکن؟

کاربردهای might/may as well در زبان انگلیسی

---

Can ، Could : بیان توانایی ها و احتمالات

در زبان انگلیسی برای بیان توانایی ها و احتمالات از دو فعل کمکی وجهی «can» و «could» استفاده می شود.

فعل «can» برای بیان توانایی های کلی در زمان حال استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «Jose can swim really well.» (خوزه واقعا می تواند خیلی خوب شنا کند) بیان می کند که خوزه به طور کلی توانایی شنا کردن را دارد.

فعل «could» برای بیان توانایی های گذشته یا توانایی های مشروط استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «I could hear the thunder even though it was far away.» (من حتی از راه دور هم می توانستم صدای رعد را بشنوم) بیان می کند که گوینده در گذشته توانایی شنیدن صدای رعد را داشته، حتی اگر آن دور از او بوده است.

در اینجا چند نمونه دیگر از کاربرد فعل «can» و «could» برای بیان توانایی ها و احتمالات آورده شده است:

• فعل can:
  • I can speak English. (من می توانم انگلیسی صحبت کنم.)
  • Can you help me? (آیا می توانی به من کمک کنی؟)
  • She can run really fast. (او می تواند خیلی سریع بدود.)
• فعل could:
  • I could play the piano when I was a child. (من وقتی بچه بودم می توانستم پیانو بزنم.)
  • Could you lend me your car? (آیا می توانستی ماشینت را به من قرض بدهی؟)
  • He could have won the race if he hadn’t tripped. (او می توانست مسابقه را ببرد اگر لیز نمی خورد.)

برای انتخاب بین فعل «can» و «could» باید به عوامل مختلفی مانند زمان وقوع توانایی، میزان اطمینان شما از اینکه توانایی وجود دارد، و میزان رسمیت موقعیت توجه کنید.

Will، should، may، might : پیش بینی کردن

در زبان انگلیسی برای پیش بینی کردن از یک سری افعال وجهی استفاده می شود که نشان دهنده میزان احتمال وقوع یک رویداد یا اتفاق هستند.

فعل «will» برای بیان پیش بینی های قطعی استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «It will be hot tomorrow.» (احتمالا فردا هوا گرم خواهد بود) بیان می کند که گوینده مطمئن است که فردا هوا گرم خواهد بود.

فعل «should» برای بیان پیش بینی هایی استفاده می شود که بر اساس شواهد یا اطلاعات موجود انجام می شود. به عنوان مثال، جمله «It should be hot tomorrow.» (فردا قرار است هوا گرم شود) بیان می کند که گوینده بر اساس پیش بینی هواشناسی مطمئن است که فردا هوا گرم خواهد بود.

فعل «may» برای بیان پیش بینی هایی استفاده می شود که احتمال وقوع آنها زیاد است، اما قطعی نیست. به عنوان مثال، جمله «It may be hot tomorrow.» (ممکن است فردا هوا گرم باشد) بیان می کند که گوینده احتمال می دهد که فردا هوا گرم باشد، اما مطمئن نیست.

فعل «might» برای بیان پیش بینی هایی استفاده می شود که احتمال وقوع آنها متوسط است. به عنوان مثال، جمله «It might be hot tomorrow.» (شاید فردا هوا گرم باشد) بیان می کند که گوینده احتمال می دهد که فردا هوا گرم باشد، اما مطمئن نیست.

در اینجا چند نمونه دیگر از کاربرد فعل «will»، «should»، «may»، و «might» برای پیش بینی کردن آورده شده است:

• فعل will:
  • The sun will rise in the east tomorrow. (فردا خورشید از سمت شرق طلوع خواهد کرد.)
  • The train will arrive at 7:00 PM. (قطار ساعت 7:00 عصر خواهد رسید.)
  • The game will start at 8:00 PM. (بازی ساعت 8:00 عصر شروع خواهد شد.)
• فعل should:
  • You should see a doctor if you’re sick. (اگر بیمار هستید باید به پزشک مراجعه کنید.)
  • You should study hard if you want to pass the exam. (اگر می خواهید در امتحان قبول شوید باید درس بخوانید.)
  • You should eat your vegetables if you want to be healthy. (اگر می خواهید سالم باشید باید سبزیجات بخورید.)
• فعل may:
  • It may rain tomorrow. (امروز ممکن است باران ببارد.)
  • The stock market may crash. (بازار سهام ممکن است سقوط کند.)
  • The war may end soon. (جنگ ممکن است به زودی تمام شود.)
• فعل might:
  • I might go to the movies tonight. (امشب شاید به سینما بروم.)
  • I might quit my job. (شاید شغلم را رها کنم.)
  • I might move to a new city. (شاید به شهر جدیدی نقل مکان کنم.)

برای انتخاب بین فعل «will»، «should»، «may»، و «might» باید به عوامل مختلفی مانند میزان اطمینان شما از وقوع رویداد، میزان رسمیت موقعیت، و زمینه صحبت توجه کنید.

Would، will، can: خواهش کردن

رسمی	غیر رسمی
Would you help?امکانش هست کمک کنید؟	Will you help?کمک می کنی؟
Could you help?آیا می توانید کمک کنید؟	Can you help?می توانی کمک می کنی؟

در حالت رسمی، می توان از فعل کمکی وجهی «would» استفاده کرد. به عنوان مثال، جمله «Would you help me?» (آیا می توانید به من کمک کنید؟) یک درخواست رسمی است.

در حالت غیر رسمی، می توان از فعل کمکی وجهی «will» یا «can» استفاده کرد. به عنوان مثال، جمله «Will you help me?» (کمک می کنی؟) یا «Can you help me?» (می توانی کمک کنی؟) دو درخواست غیر رسمی هستند.

علاوه بر این، می توان از عبارات دیگری نیز برای دادن درخواست استفاده کرد. به عنوان مثال، عبارت «Would you mind?» (آیا اشکالی ندارد؟) می تواند در درخواست های رسمی یا غیر رسمی استفاده شود.

در اینجا چند نمونه دیگر از نحوه درخواست کردن در زبان انگلیسی آورده شده است:

• رسمی:
  • Would you please pass the salt? (لطفاً نمک را رد کنید.)
  • Could you tell me the time? (لطفاً ساعت چند است؟)
  • Would you like to come with me? (آیا دوست دارید با من بیایید؟)
• غیر رسمی:
  • Can you give me a hand? (کمکم می کنی؟)
  • Would you like to go to the movies with me? (دوست داری با من به سینما بروی؟)
  • Can you lend me your pen? (خودکارت را به من قرض می دهی؟)

در انتخاب روش مناسب برای درخواست کردن، باید به عوامل مختلفی مانند میزان رسمی ت موقعیت، رابطه بین شما و شخص مورد نظر، و میزان اطمینان شما از اینکه درخواست شما پذیرفته خواهد شد، توجه کنید.

must، Should ، ought to: بیان الزام

برای ارائه پیشنهاد در زبان انگلیسی می توان از چهار فعل کمکی وجهی «can»، «could»، «shall»، و «should» استفاده کرد.

فعل «can» برای ارائه پیشنهادی دوستانه و غیررسمی استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «We can have a game of tennis later.» (ما می توانیم بعدا تنیس بازی کنیم) یک پیشنهاد دوستانه برای بازی تنیس است.

فعل «could» برای ارائه پیشنهادی مودبانه و رسمی تر استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «We could meet at 3pm.» (ما می توانیم ساعت 3 بعد از ظهر یکدیگر را ببینیم) یک پیشنهاد مودبانه برای ملاقات در ساعت 3 بعد از ظهر است.

فعل «shall» برای ارائه پیشنهادی رسمی و قطعی استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «Shall we have a drink afterwards?» (بعد از آن می شود یک نوشیدنی بخوریم؟) یک پیشنهاد رسمی برای نوشیدن بعد از آن است.

فعل «should» برای ارائه پیشنهادی مودبانه که بر اساس نظر گوینده است استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «We should go to the park today. It’s a beautiful day.» (امروز باید به پارک برویم. هوا خیلی خوب است.) یک پیشنهاد مودبانه برای رفتن به پارک است که بر اساس نظر گوینده است.

در اینجا چند نمونه دیگر از کاربرد فعل «can»، «could»، «shall»، و «should» برای ارائه پیشنهاد آورده شده است:

• فعل can:
  • Can we go out for dinner tonight? (امشب می توانیم برای شام بیرون برویم؟)
  • Can you help me with this? (می توانی به من در این کار کمک کنی؟)
  • Can I ask you a question? (می توانم از شما سوالی بپرسم؟)
• فعل could:
  • Could we meet tomorrow instead? (به جای امروز، می توانیم فردا ملاقات کنیم؟)
  • Could you please pass the salt? (لطفاً نمک را رد کنید.)
  • Could you help me with my homework? (می توانی در تکالیفم به من کمک کنی؟)
• فعل shall:
  • Shall we go to the movies tonight? (امشب می خواهیم به سینما برویم؟)
  • Shall we go for a walk after dinner? (بعد از شام می خواهیم قدم بزنیم؟)
  • Shall we order pizza? (می خواهیم پیتزا سفارش دهیم؟)
• فعل should:
  • We should go to bed early tonight. (امشب باید زود بخوابیم.)
  • You should see a doctor if you’re feeling sick. (اگر بیمار هستید باید به پزشک مراجعه کنید.)
  • We should try to save money for the future. (باید برای آینده پول پس انداز کنیم.)

در زبان انگلیسی برای بیان الزام از سه فعل کمکی وجهی «must»، «should»، و «ought to» استفاده می شود.

فعل «must» برای بیان الزام مطلق استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «You mustn’t enter this room without permission.» (شما نباید بدون اجازه وارد این اتاق شوید) بیان می کند که وارد شدن به اتاق بدون اجازه ممنوع است.

فعل «should» برای بیان الزام نسبی استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «He should study a bit more. He’s doing ok but he could do better.» (او باید بیشتر درس می خواند. عملکردش قابل قبول است اما می توانست بهتر شود) بیان می کند که درس خواندن بیشتر برای او مفید خواهد بود، اما اجباری نیست.

فعل «ought to» نیز برای بیان الزام نسبی استفاده می شود، اما کاربرد آن در انگلیسی بریتیش رایج تر از انگلیسی آمریکایی است. به عنوان مثال، جمله «You ought to try this soup – it’s delicious!» (باید این سوپ را امتحان کنی. خوشمزه است) بیان می کند که امتحان کردن این سوپ توصیه می شود.

در اینجا چند نمونه دیگر از کاربرد فعل «must»، «should»، و «ought to» برای بیان الزام آورده شده است:

• فعل must:
  • You must pay your taxes on time. (شما باید مالیات خود را به موقع پرداخت کنید.)
  • You must stop at the red light. (شما باید در چراغ قرمز بایستید.)
  • You must not talk in class. (شما نباید در کلاس صحبت کنید.)
• فعل should:
  • You should eat your vegetables. (شما باید سبزیجات بخورید.)
  • You should exercise regularly. (شما باید به طور منظم ورزش کنید.)
  • You should save money for the future. (شما باید برای آینده پول پس انداز کنید.)
• فعل ought to:
  • You ought to call your mother. (شما باید به مادرتان زنگ بزنید.)
  • You ought to apologize for what you did. (شما باید برای کاری که انجام دادید عذرخواهی کنید.)
  • You ought to go to bed early tonight. (امشب باید زود بخوابید.)

وقتی تقریبا مطمئن هستید که چیزی درست است ( یا درست نیست ) می توانید از فعل های وجهی “must” و “can’t” استفاده کنید . مثلا:

• You haven’t eaten all day. You must be hungry. (I’m 95% certain.)  شما تمام روز چیزی نخورده اید. حتما باید گرسنه باشید. (من 95 درصد مطمئنم)
• He’s got three Ferraris. He must be very rich.  او سه تا فراری دارد. حتما خیلی پولدار است
• You can’t be tired. You’ve just slept all morning! (It’s not possible in my opinion.)  نباید خسته باشید، شما تمام صبح را خوابیده اید. (به نظر من بعید است)
• They can’t be at home yet. They only left five minutes ago!  بعید است آن ها هنوز در خانه باشند. آن ها 5 دقیقه قبل بیرون آمدند

must، can’t: استدلال کردن یا نتیجه گیری

در زبان انگلیسی برای استدلال کردن یا نتیجه گیری می توان از فعل های کمکی وجهی «must» و «can’t» استفاده کرد.

فعل «must» برای بیان استدلال یا نتیجه گیری قطعی استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «You haven’t eaten all day. You must be hungry.» (شما تمام روز چیزی نخورده اید. حتما باید گرسنه باشید.) بیان می کند که گوینده تقریبا مطمئن است که شنونده گرسنه است.

فعل «can’t» برای بیان استدلال یا نتیجه گیری غیرقطعی استفاده می شود. به عنوان مثال، جمله «He’s got three Ferraris. He must be very rich.» (او سه تا فراری دارد. حتما خیلی پولدار است) بیان می کند که گوینده بر اساس اطلاعات موجود تقریبا مطمئن است که شنونده خیلی پولدار است، اما این اطمینان قطعی نیست.

در اینجا چند نمونه دیگر از کاربرد فعل «must» و «can’t» برای استدلال کردن یا نتیجه گیری آورده شده است:

• فعل must:
  • The train is late. It must be because of the weather. (قطار دیر شده است. حتما به خاطر هوا است.)
  • The suspect must have been the one who committed the crime. There is no other explanation. (مظنون حتما مرتکب جرم شده است. توضیح دیگری وجود ندارد.)
  • She must be feeling better now. She was in the hospital for a week, but she’s been released. (او حتما حالش الان بهتر است. او یک هفته در بیمارستان بود، اما از بیمارستان مرخص شده است.)
• فعل can’t:
  • I can’t be late for work again. I’ll get fired. (من نمی توانم دوباره دیر به سر کار برسم. اخراج خواهم شد.)
  • He can’t be the one who stole the money. He was with me all night. (او نمی تواند کسی باشد که پول را دزدیده است. او تمام شب با من بود.)
  • She can’t be pregnant. She’s on the pill. (او نمی تواند باردار باشد. او قرص ضد بارداری مصرف می کند.)

Had to : اجبار و ضرورت

فعل کمکی «had to» برای بیان اجبار و ضرورت انجام کاری در گذشته استفاده می شود. این فعل در زمان گذشته ساده (simple past) قرار می گیرد و شکل منفی آن «hadn’t to» است.

در مثال «We had to work late in a restaurant last night.» (ما دیشب مجبور شدیم تا دیر وقت در رستوران کار کنیم.) فعل «had to» بیان می کند که گوینده و شنونده مجبور بودند تا دیر وقت در رستوران کار کنند. این اجبار ممکن است به دلیل قرار گرفتن در شرایط خاص، یا به دلیل دستور مقام مافوق، یا به دلیل ضرورت انجام کار باشد.

در اینجا چند نمونه دیگر از کاربرد فعل «had to» آورده شده است:

• I had to go to the hospital because I was sick. (من مجبور شدم به بیمارستان بروم چون بیمار بودم.)
• We had to study hard for the exam. (ما مجبور شدیم برای امتحان سخت درس بخوانیم.)
• They had to move to a new city because of their job. (آنها مجبور شدند به دلیل شغلشان به شهر جدیدی نقل مکان کنند.)

بیان جملات شرطی

ما از افعال وجهی برای ساختن جملات شرطی هم استفاده می کنیم. در جمله شرطی نوع اول می توانیم از افعال وجهی مختلف استفاده کنیم:

صد در صد است.	We’ll go for a walk.به پیاده روی خواهیم رفت.	If the weather is nice,اگر هوا خوب باشد،
حق انتخاب دارید.	We can go for a walk.می توانیم پیاده روی کنیم.	If the weather is nice,
الزامی است.	We must go for a walk.حتما به پیاده روی می رویم.	If the weather is nice,
در حد پیشنهاد است.	We should go for a walk.بهتر است به پیاده روی برویم.	If the weather is nice,
احتمالش هست که این کار را بکنیم.	We could/may/might go for a walk.شاید به پیاده روی برویم.	If the weather is nice,

در جمله شرطی نوع دوم (که برای بیان حالتهای بعید استفاده می کنیم)، از “would” یا “could” استفاده می کنیم:

صد در صد است.	I’d buy a house.یک خانه می خریدم.	If I won the lottery,اگر لاتاری را می بردم،
صد در صد است.	I wouldn’t quit my job.کارم را رها نمی کردم.	If I won the lottery,
احتمالش بود.	I could travel more.می توانستم به مسافرت بروم.	If I won the lottery,

در جمله شرطی نوع سوم ( که ما برای توصیف موقعیت های ناممکن در زمان گذشته از آن استفاده می کنیم )، می توانیم از “would” و “could” استفاده کنیم:

صد در صد است.	We wouldn’t have missed the flight.از پرواز جا نمی ماندیم.	If you’d arrived earlier,اگر زودتر رسیده بودیم،
احتمالش بود.	We could have taken the plane.می توانستیم سوار هواپیما شویم.

نحوه ساختن جمله با افعال وجهی

نکته مهم در مورد افعال وجهی این است که همه آن ها از سه قانون ساده برای ساختن جملات مثبت، منفی و پرسشی پیروی می کنند. در جملات مثبت برای همه فاعل ها از افعال وجهی یکسانی استفاده می شود، یعنی برای سوم شخص مفرد نیازی به افزودن –s در آخر فعل نیست:

	will
	would
go	shall	I
study	must	You
wait	should	He/She/It
leave	ought to	We
listen	can	You
read	could	They
	may
	might

نکات ساختن جمله با افعال وجهی

• در جملات مثبت، فعل وجهی همیشه در وسط جمله قرار می گیرد.
• در جملات منفی، فعل کمکی «do» یا «does» قبل از فعل وجهی قرار می گیرد و «not» بعد از آن.
• در جملات پرسشی، فعل کمکی «do» یا «does» در ابتدای جمله قرار می گیرد و فعل وجهی بعد از آن.

برای ساختن جمله منفی با افعال وجهی، «not» را به آخر فعل وجهی اضافه می کنیم. با این حال، در برخی موارد، «not» را قبل از فعل وجهی قرار می دهیم.

افعال وجهی که «not» را قبل از خود اضافه می کنند:

• have to
• ought to

	Will not/ won’t
	Would not/ wouldn’t
go	Shall not/ shan’t	I
study	Must not/ mustn’t	You
wait	Should not/ shouldn’t	He/She/It
leave	ought to/ oughtn’t to	We
listen	Cannot/ can’t	You
read	Could not/ couldn’t	They
	May not
	Might not/ mightn’t

برای ساختن جمله سوالی، جای فاعل و فعل وجهی را عوض می کنیم:

	will
	would
go	shall	I
study	must	You
wait	should	He/She/It
leave	ought to	We
listen	can	You
read	could	They
	may
	might

تفاوت ‘will have‘ و ‘would have‘ :

فعل وجهی «will» برای بیان پیش بینی یا انتظار در زمان آینده استفاده می شود. در مثال «Tom will be home at 6, so I will call him.» (تام ساعت 6 به خانه می رسد، پس با او تماس خواهم گرفت.) فعل وجهی «will» بیان می کند که گوینده پیش بینی می کند که تام ساعت 6 به خانه برسد و گوینده نیز با او تماس خواهد گرفت.

فعل وجهی «would» نیز برای بیان پیش بینی یا انتظار استفاده می شود، اما تفاوت آن با فعل وجهی «will» در این است که فعل وجهی «would» بیانگر یک پیش بینی یا انتظار غیرواقعی یا احتمالی است. در مثال «I would have called Tom if I had his number.» (اگر شماره تام را داشتم، با او تماس می گرفتم.) فعل وجهی «would» بیان می کند که گوینده پیش بینی می کند که اگر شماره تام را داشت، با او تماس می گرفت. اما این پیش بینی غیرواقعی است، زیرا گوینده شماره تام را ندارد.

تفاوت بین فعل وجهی «will» و «would» را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:

فعل وجهی	زمان	واقعیت
will	آینده	واقعی
would	آینده	غیرواقعی یا احتمالی

در اینجا چند نمونه دیگر از کاربرد فعل وجهی «will» و «would» آورده شده است:

فعل وجهی «will»

• I will be there at 8 o’clock. (من ساعت 8 آنجا خواهم بود.)
• The plane will arrive in an hour. (هواپیما یک ساعت دیگر می رسد.)
• I will help you with your homework. (به تو در تکالیفش کمک خواهم کرد.)

فعل وجهی «would»

• I would have gone to the party if I had known you were going to be there. (اگر می دانستم تو آنجا خواهی بود، به مهمانی می رفتم.)
• I would have been rich if I had invested in Bitcoin. (اگر در بیت کوین سرمایه گذاری می کردم، ثروتمند می شدم.)
• I would have helped you if I had been free. (اگر آزاد بودم، به تو کمک می کردم.)

فعل وجهی «would have» شکل گذشته فعل وجهی «will have» است. این فعل برای بیان یک عمل یا اتفاقی استفاده می شود که در گذشته اتفاق افتاده است، اما گوینده یا شنونده از آن اطلاع نداشته است.

در اینجا چند نمونه دیگر از کاربرد فعل وجهی «would have» آورده شده است:

• I would have been there if I had known the address. (اگر آدرس را می دانستم، آنجا بودم.)
• I would have finished my homework if I hadn’t watched TV. (اگر تلویزیون نمی دیدم، تکالیفش را تمام می کردم.)
• I would have won the race if I hadn’t tripped. (اگر زمین نمی خوردم، مسابقه را می بردم.)

سوالات متداول افعال وجهی در زبان انگلیسی